ପ୍ରଚାର ମୂଳରେ ମହ୍ମର୍ଷି ବାଲ୍ମୀକିଙ୍କର ଅବଦାନ ଅବିସ୍ମରଣୀୟ । ସେଇଥି ପାଇଁ ମହାକବି ବିଲ୍ହଣ କହିଛନ୍ତି - " ଲଙ୍କାପତେଃ ସଙ୍କୁଚିତଂ ଯଶୋ ଯଦ୍ ବୈଦେକ ସାହିତ୍ୟରେ ରାମ ମୟ ତ ମ ତରେ ପ୍ରାଚୀନତା ସମ୍ପର୍କରେ ଏହି ବିମାନ ୨୪ରେ ମତଭେ ରହି ଆସିଛୁ । ଅଲେଚନାରୁ ଜଣାଯାଏ ଯେ, ଗ୍ୟାୟର ପ୍ରଧାନ ଚନ ସଙ୍କ ମୃନ୍ଧରେ ‘ଗ୍ନବେଦରୁ ମୁଁ ମିଛୁ । ପର୍ଣ୍ଣ, ତ ଗୋବିନ୍ଦ ଟିସ୍ ଢ଼ଙ୍କ ‘ବୈଦକ ସୀ’ s$ପୁସ୍ତକରେ ସeଙ୍କ ସମ୍ପର୍କରେ ଅଚନ; ନ ର । ରୁ ଜaଏ ଯେ, ଦର ଗୋଟିଏ ନର ସୟଂଶ ଦେ -- “ହେ +ୟଗ୍ୟ, ସ୍କେ, ଆମେମନେ ଅପଙ୍କୁ ସ୍ଥିର କରୁଛୁ । ଅଂଶ ଅମ ନ ଟି ସୁନ୍ଦର ଫଳ ପ୍ରଦାନ କରନ୍ତୁ ! ପ୍ରs: ଘଢିଙ୍କୁ ନଦଣ୍ଡ କରନ୍ତୁ ! ରୁ ଅକୃର ମର୍ଥ ଜଣାଯାଏ ଯେ ହଲଟ ହେଁ ତ ଭୁ ଖର ନାମ ସୀତା | ମନ ଦ୍ୱା ସତ ଭୁମିରୁ ଉତ୍ପନ୍ନ ହୋଇ ଦାରୁ, ହଁ ତ ରେଖ “ଜୀ’ ସଭ ମ ତେ ତ ତ ‘ ତ !ଶ ସମ୍ବନ୍ଧ ର, ଧୂଦର ଅନୁମନ କପ୍ଟେବ ଅମନ ନୁହେଁ । ସମାୟଣର ଆଧାରରେ ର୍ଭର୍ତ୍ତ ପୁରଣ ଗଛୁ -- ଆଦିକବି ? ମସୃଣର ପ୍ରସାର ଓ ପ୍ରସ୍ତୁର ପ୍ରଖର ଗହରେ ହେବାକୁ ଲଗିଲ ! ତେଣୁ ଅନ୍ୟ ଶ୍ରହ୍ମକର୍ମାପନେ ଘୁମାୟୁ କଥାବସ୍ତଙ୍କୁ ଅଲେମ୍ବନ ପ୍ରଣ: Cଥ୍ୟ ଉପପୁ ପହିବା ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ଷ୍ଟ୍ରନ୍ଥମାନ ରଚନା କ ଲେ । ସେହି ଗ୍ରନ୍ଥ-
- ବୈତକ ସାହିତ୍ୟ (ହିନ୍ଦୀ) ଲେଖକ - ଯ, ତ ମଗୋବିନ୍ଦ ସିଂହେଦ -- ୬୭,
