ଏହି ପୃଷ୍ଠାଟି ବୈଧ ହୋଇସାରିଛି
( ୬୦ )

ଗୁରୁଙ୍କ ବଚନେ ସଖି ଦୁହେଂ ବିଚ୍ଛେଦ
ତୋର ମୋ ବିଚ୍ଛେଦ ସିନା କଲାକ ଭେଦ ।୧୬।
ମାଳା ଦେଇଥିଲୁ ଅମ୍ବୁବତୀର ହାଥେ ।
ମନ ବନ୍ଦି କରି ସେହୁ ୧୪ ଆଣିଲେ ମୋତେ ।୧୭।
ୟେକକାଠି ପୁରେ ତୋର ପାସେ ମିଳିଲି ।
ଭୂମିରୁ୧୫ ତୋଳିଣ ତୋତେ କୋଳେ ଧଇଲି ।୧୮।
ମୋତେ ଦେଖି ଶଶିମୁଖି ତେଜିଲୁ ଶୋକ ।
ଅମ୍ବୁବତୀ ବିନୁ ଅନ୍ୟ ନ ଜାଣନ୍ତି ଲୋକ ।୧୯।
ଦିବ୍ୟ ବେଶ ହୋଇ ମୋତେ ପଲଙ୍କେ ଘେନି ।
ରତି ରସ ପ୍ରମାଣେ ୧୬ ପୁହାଉ ରଜନୀ ।୨୦।
ଜାଣୁଟିକି ଦୋସାଧୁ ଯେ ଧଇଲା ମୋତେ ।
ୟେକକାଠି ମେଢ଼କୁ ଗମିଲା କେମନ୍ତେ ।୨୧।
ମୋର ଅପ୍ରମିତେ ତୋର ଜୀବନ ନାହିଂ ।
ତୋର ପୁଣ୍ୟ ବଳେ ତ‌ହୁଂ ତରିଲି ମୁହିଂ ୧୮।୨୨।
ମୁଁ ଛାର ଗୁଆଂର ତ ନ ଜାଣଈ କିଛି ।
ମୋହ ଛାର ଦୋଷ କ୍ଷେମା କର ମୃଗାଖି ।୨୩।


୧୪ । ସେ (ପୋଥିପାଠ) ।

୧୫ । ଉମିରୁ (ପୋଥିପାଠ) ।

୧୬ । 'ପ୍ରମାଣେ’ ପରିବର୍ତ୍ତେ ‘ପ୍ରଦାନେ’ ହେବା ଅଧିକ ସମୀଚୀନ ।

୧୬ । ତୁରିତେ (ପୋଥିପାଠ) ।

୧୭ । ଅପ୍ରମିତ ଶବ୍ଦର ପ୍ରକୃତ ଅର୍ଥ ଅନୁସାରେ ଏଠାରେ ପ୍ରୟୋଗ ହୋଇନାହିଁ । ଏଠାରେ ‘ବ୍ୟତିରେକେ’ ଅର୍ଥରେ ବ୍ୟବହୃତ ହୋଇଛି ।

୧୮ । ଏ ପାଦର ଅର୍ଥରେ ପୃର୍ବାପର ସଙ୍ଗତି ନାହିଁ ।