ନିୟମିତ ବ୍ଯବଧାନରେ କରାଯାଉଥିଲା ତାଙ୍କ ଉଦ୍ଯମରେ ବିଦ୍ଯାଳୟର ଆଠଜଣ ଛାତ୍ର ବିଭିନ୍ନ ବର୍ଷରେ ବୃତ୍ତି ପାଇଥିଲେ ।
ପଣ୍ଡା ମହାଶୟଙ୍କର କାର୍ଯ୍ଯଦକ୍ଷତା ସମ୍ପର୍କରେ କ୍ରମଶଃ ସେ ଅଞ୍ଚଳର ଜନସାଧାରଣ ପରିଚିତ ହେଲେ । ସିଆଲ ଖଣ୍ଡହଥା ଗ୍ରାମର ଗ୍ରାମବାସୀମାନେ ସେଠାରେ ନୂତନଭାବେ ଏକ ମଧ୍ଯ ଇଂରାଜୀ ବିଦ୍ଯାଳୟ ପ୍ରତିଷ୍ଠାକଲେ ସେମାନଙ୍କ ନିୟତ୍ରଣ କ୍ରମେ ସେ ଉକ୍ତ ବିଦ୍ଯାଳୟରେ ୧୯୪୮ ମସିହା ଜାନୟାରୀ ମାସରେ ପ୍ରଧାନଶିକ୍ଷକ ରୂପେ ଦାୟିତ୍ବ ଗ୍ରହଣ କଲେ । ମଧ୍ଯଇଂରାଜୀ ବିଦ୍ଯଳୟର ପରିସର ମଧ୍ଯରେ ପଣ୍ଡା ମହଶୟଙ୍କର କାର୍ୟକଳାପ ସୀମାବଦ୍ଧ ରହିଲା ନାହିଁ । ସେ ଲକ୍ଷ୍ଯକଲେ, ମଧ୍ଯ ଇଂରାଜୀ ଶିକ୍ଷାଦାନ ସାରୁଥିବା ଭୁପିଲା ନିକଟରେ ହାଇସ୍କୁଲ ନ ଥିବାରୁ ପିଠ ପଢ଼ା ଛାଡୁଛନ୍ତି । ତେଣୁ ସେ ଏକ ହାଇସ୍କୁଲ ପ୍ରତିଷ୍ଠା ପାଇଁ ଲାଗିପଡଡ଼ିଲେ । ପଣ୍ଡାଙ୍କ ନେତୃତ୍ବରେ ୧୯୫୦ ମସିହା ଜୁଲାଇ ମାସଠାରୁ ହାଇସ୍କୁଲ କାର୍ଯ୍ଯ ଆରମ୍ଭ ହେଲା । ନିଜେ ଚାନ୍ଦା ସଂଗ୍ରହଠାରୁ ବିଦ୍ଯାଳୟ ଘର ତିଆରି ପର୍ଯ୍ଯନ୍ତ ସମସ୍ତ କାର୍ଯ୍ଯରେ ସେ ଲାଗି ପଡ଼ିଲେ । ପରିଚାଳନା ସମିତି ଘରୋଇ ଭାବେ ବି,ଏ, ପରୀକ୍ଷା ଦେବାକୁ ପଣ୍ଡା ମହାଶୟଙ୍କୁ ଉସ୍ସାହ କଲେ । ୧୯୫୧ ମସିହାରେ ସେ ବି,ଏ , ପରୀକ୍ଷା ରେ ଉତ୍ତୀର୍ଣ୍ଣ ହେଲେ ଓ ୧୯୫୨ ମସିହାରେ ୪୧ ବର୍ଷ ବୟସରେ ପଣ୍ଡା ମହାଶୟ କଟକ ଟ୍ରେନିଙ୍ଗ୍ କଲେଜରେ ଯୋଗଦେଇ ବି,ଇଡ଼ି, ଡିଗ୍ରି ହାସଲ କଲେ ।
ଶିକ୍ଷା -ପ୍ରଶିକ୍ଷଣ ପଣ୍ଡାଙ୍କ ଶିକ୍ଷାଦାନ ପ୍ରଣାଳୀକୁ ଆହୁରି ଅଧିକ ଫଳପ୍ରଦ ଓ ରୁଧିମନ୍ତ କଲା । ସାନ ସାନ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ହସ ଖେଳ ମାଧ୍ଯମରେ ପଢ଼ାଇ ସେବିଶେଷ ଆନନ୍ଦ ଲାଭ କଲେ । ଉପର ଶ୍ରେଣୀର ପିଲାମାଙ୍କ ସହିତ ପ୍ରଶ୍ନ ଓ ଆଲୋଚନା ମାଧ୍ଯମରେ ବିଭିନ୍ନ ଜଟିଳ ତତ୍ତ୍ବ ଉତ୍ଥାପନ କଲେ । ଯାହା ଫଳରେ ପିଲାମାନଙ୍କର ଅନ୍ତଦୃଷ୍ଟି ବଢିଲା । ପରୀକ୍ଷାର ଫଳ ମଧ୍ଯ ସନ୍ତୋଷ ଜନକ ହେଲା । କୌଣଷି ବର୍ଷ ମ୍ଯାଟ୍ରିକ ପରୀକ୍ଷାର ଫଳାଫଳ ଶତକଡ଼ା ପଞ୍ଚସ୍ତରୀ ଭାଗରୁ କମ୍ ହେଲା ନାହିଁ ।
ସିଥାଖଣ୍ଢଥା ଉଚ୍ଚ ବିଦ୍ଯାଳୟର ଆୟତନ ୨୦ ବର୍ଗ ଏକର ଓ ସେଥି ମଧ୍ଯରୁ ଦୁଇଟି କୁଅ ଓ ଗୋଟିଏ ପୋଖରି ଥିଲା । ସବୁ ଋତୁରେ ସ୍କୁଲ ଉଦ୍ଯାନ ଫୁଳଫଳରେ ଭରପୁର ଥିଲା । ବେଳେ ବେଳେ ବିଦ୍ଯାଳୟର ପ୍ରାକୃତିକ ପରିବେଶ ମଧ୍ଯରେ ପଣ୍ଡା ମହାଶୟ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ଶିକ୍ଷାଦାନ ଦେଉଥିଲେ ।
ଶିକ୍ଷକଙ୍କର ଜୀବନ କେବଳ ବିଦ୍ଯାଳୟର ଚାରିକାନ୍ଥ ମଧ୍ଯରେ ସୀମାବଦ୍ଧ ହେବା ଉଚିତ ନୁହେଁ ବୋଲି ଭୁ ଶିକ୍ଷାଦର୍ଶନିକ ବିଭିନ୍ନ ସମ୍ୟରେ ମତ ପୋଷଣ କରିଛନ୍ତି । ପ୍ରକୃତ ଶିକ୍ଷକ
