"ବୈଦେହୀଶ ବିଳାସ/ବୁଧେ ସାବଧାନେ ଏହି ଗୀତର" ପୃଷ୍ଠାର ସଂସ୍କରଣଗୁଡ଼ିକ ମଧ୍ୟରେ ତଫାତ
Content deleted Content added
Pktripathy (ଆଲୋଚନା | ଅବଦାନ) No edit summary |
Pktripathy (ଆଲୋଚନା | ଅବଦାନ) No edit summary |
||
୪୬ କ ଧାଡ଼ି:
ବଜ୍ରୀ ହେଉଛ ମୁନି! ରାଜା କହି, ବସୁଧାଭୃତ ତ ସ୍ଵଭାବେ ମୁହିଁ।
ବଚ-ଦମ୍ଭୋଳି ମାରି ଦମ୍ଭ-ଶୃଙ୍ଗ, ବିନା ଅପରାଧେ କରୁଛ ଭଙ୍ଗ।୧୬।
ବାଟୀକ୍ରୀଡାକୁ ଛାଡି ନାହିଁ ଯେହି, ବାଣ ଧନୁ ଯେ କାଂଶିକାରେ ବହି।
ବେଶ୍ମେ ରହିବାକୁ ଏକା ଡରଇ, ବାଣ୍ଟମନେ ଦୈତ୍ୟ ନାଶିବ କେହି।୧୭।
ବୋଲ ମୁଁ ସୈନ୍ୟ ସଜ କରି ଯିବି, ବାଦ ରଚି ତୁମ୍ଭ ଯାଗ ରଖିବି।
ବୁଝିଛି ଯୋଦ୍ଧାପଣ ମୁନି ଭଣି, ବାମା କବଚ କି କରିବୁ ପୁଣି।୧୮।
ବାଳକ ନ ବୋଲ ରାମଙ୍କୁ ତୁହି, ବହ୍ନି କ୍ଷୁଦ୍ର ଭସ୍ମ ଆଚ୍ଛନ୍ନେ ଥାଇ।
ବଢାଏ ପ୍ରଭା ସେ ପାଇ ଇନ୍ଧନ, ବଧିବେ ଦୈତ୍ୟ ଶଲଭ ଯେସନ।୧୯।
ବାମନ କେଡେ ବଳୀ ଅଧୋଗତି, ବିଚାରିଛନ୍ତି ବିଚାର ତୋ ମତି।
ବିଷ୍ଣୁ ସେ ବୋଇଲେ ଅଜନନ୍ଦନ, ବୋଲେ ଋଷି ଏବେ ମନରେ ଘେନ।୨୦।
ବ୍ୟୁତ୍ପତ୍ତି କର ଯେ ଉତ୍ପତ୍ତି ହୋଇ, ବନପତି ଶିଶୁ ଗଜ ମାରଇ।
ବାରବରଷର କ୍ଷତ୍ରିୟ ସୁତ, ବ୍ୟାଜ ନ କରି ରାମ ଦେ ତ୍ଵରିତ।୨୧।
ବୋଲୁଁ କଉଶିକ ରାଘବ ଆସି, ବେହରଣ ସିନ୍ଧୁରେ ଯାଏ ଦିଶି।
ବୀଚିର ଲୀଳାରେ ମହାରଞ୍ଜନ, ବ୍ୟଥିତ ତିମିରେ ଗ୍ରସ୍ତ ରାଜନ।୨୨।
ବିବେକ ସ୍ଵୟମ୍ଭୁ ଆତ୍ମଭୁ ଚିତ୍ତେ, ବିଧାନ ମୁନି ରାମର ଉଚିତେ।
ବସେ ମାନ୍ୟ କରି ଆଶିଷ ପାଇ, ବୋଲ ରାମ ଯାଉ କୌଶିକ କହି।୨୩।
ବାଚଂଯମଭୂତି ନୃପ ପାଇଲେ, ବାହୁଳ ପ୍ରାୟେ ତପସ୍ଵୀ ଜଳିଲେ।
ବିରୋଚନ ଏ ବଶିଷ୍ଠ ମନକୁ, ବୋଇଲେ ଏ ଋଷି ନେଉ ରାମକୁ।୨୪।
</poem>
</center>
| |||