"ବୈଦେହୀଶ ବିଳାସ/ବୁଧେ ସାବଧାନେ ଏହି ଗୀତର" ପୃଷ୍ଠାର ସଂସ୍କରଣ‌ଗୁଡ଼ିକ ମଧ୍ୟରେ ତଫାତ

Content deleted Content added
No edit summary
No edit summary
୬୮ କ ଧାଡ଼ି:
ବାଳ ଧରି କିବା ନେଇ ଆକର୍ଷି, ବାୟସଚୟ ଯିବା ତଥା ଦିଶି।
ବୋବିଦେଲା ପକ୍ଷିନାଦ ଛଳର, ବଦନେ କାଳି ପଡିଲା ଦିଗର।୨୭।
ବିକଟ କାଳକୁ ଯହୁଁ ଦର୍ଶନ, ବୁଡିଲା ପଦ୍ମିନୀ ପଦ୍ମ ନୟନ।
ବସା ତେଜି ନିଶାଚର ପ୍ରକଟ, ବର୍ଜି ତର୍ଜି କଲେ ହୁଁ ହୁଁ ହୁଁ ରଟ।୨୮।
ବିରସ ତେଜି ବାହାର ଭୁଜଙ୍ଗେ, ବିକୃତ ଭୟଙ୍କର ହେଲା ତୁଙ୍ଗେ।
ବେନି ଭ୍ରାତା ମୁନି ସକାଳେ ରହି, ବଞ୍ଚିଲେ ପ୍ରଭାତ ପ୍ରବେଶ ହୋଇ।୨୯।
ବାସବଦିଗ ଅଭ୍ରମୁକରିଣୀ, ବ୍ୟଜନ କଳା ରକ୍ତ ପିଣ୍ଡ ଜାଣି।
ବିମ୍ଵ ସବିତାର ଦିଶି ଆସିଲା, ବିଞ୍ଚେ କର୍ଣ୍ଣେ ଶୀତ ବାତ ସେ ହେଲା।୩୦।
ବିଚ୍ଛେଦନ କରି ତମକୁ କି ସେ, ବିଲେପିତ ଚକ୍ର ରକତ ବଶେ।
ବଞ୍ଚିଲେ ଭୟେ ଲୁଚି ରାତ୍ରିଚର, ବିନାଶକାଳ ଆରମ୍ଭ ଆମ୍ଭର।୩୧।
ବର୍ଣ୍ଣନା ସିଦ୍ଧିକି ଆଣିଲା ସେହି, ବିଶ୍ଵାମିତ୍ର ରାମଚନ୍ଦ୍ରଙ୍କୁ କହି।
ବାବୁ ଏ ବନେ ତାଡକା ନିବାସ, ବାଟ ଭାଙ୍ଗିଯିବା ବିହିବ ତ୍ରାସ।୩୨।
ବୋଲେ ରାମ ଏକ ରାକ୍ଷାସୀ ଡରେ, ବାଟ ଭାଙ୍ଗି ଗଲେ ବହୁତ ବୀରେ।
ବାଦୀ ହେବା କେହି ମଖ ରକ୍ଷଣେ, ବୋଲିଣ ଆଗ ହୋଇଲେ ଆପଣେ।୩୩।
ବିଶ୍ଵାମିତ୍ର ମଧ୍ୟେ ପଛେ ଲକ୍ଷ୍ମଣ, ବିପିନ ଦେଖନ୍ତି ଅତି ଭୀଷଣ।
ବିରୋଚନକର ପଶଇ ନାହିଁ, ବିଭାବରୀ ସ୍ଥାନ ସର୍ବଦା ସେହି।୩୪।
ବାଚକ ଏ ଘେନି ପେଚକପନ୍ତି, ବିଲୋକନ ନୋହେ ମେଚକକାନ୍ତି।
ବିନୋଦ ସ୍ଵଚ୍ଛେ କରନ୍ତି ଗଣ୍ଡକ, ବଲ୍ମୀକ ବିଦାରୁଛନ୍ତି ଭଲ୍ଲୁକ।୩୫।
ବରାହ ପ୍ରତୀତି ସ୍ଵନରୁ ଜାଣି, ବିଡାଳଆଦି ଦୀପ୍ତାକ୍ଷରୁ ଆଣି।
ବାରି ହୋଏ ଗଜ ଦଶନ ଘେନି, ବଢାନ୍ତେ ପାଦ ନ ଦିଶେ ଅବନୀ।୩୬।
ବୃକ୍ଷ ବଲ୍ଲୀ ପତ୍ର ଘଞ୍ଚରୁ କରି, ବାୟୁ ଯେ ମଶକ ମଶାରି ସରି।
ବିଚାରି ରାଘବ ରାକ୍ଷସୀ ଆସୁ, ବିଧାନ ଗୁଣ ଟଙ୍କାର ଏ ବଶୁଁ।୩୭।
ବଜ୍ର ଉପରେ କି ବଜ୍ର ପଡିଲା, ବିଶ୍ରାମସ୍ଥାନ ତାଡକା ଛାଡିଲା।
ବିକ୍ରମି ଆସିଲା ମନରୁ ବେଗେ, ବଡମେଘଖଣ୍ଡ କି ବାୟୁ ଯୋଗେ।୩୮।
ବିଳ ପରା ନାସା ସର୍ପ ଫୁତ୍କାର, ବାତହିଁ ବହୁଛି ନିଶ୍ଵାସ ତାର।
ବସୁନ୍ଧରାଧର ଶୃଙ୍ଗ କି ହନୁ, ବହେ କି ଝର ଝାଳ ତଥା ତନୁ।୩୯।
ବିସ୍ତୃତ ମୁଖ ଗହ୍ଵର ସଦୃଶ, ବ୍ୟାଘ୍ର କଲା ପ୍ରାୟ ସେ ମଧ୍ୟେଘୋଷ।
ବିସ୍ତାରେ ରେ ରେ କାର ଶୁଭୁଅଛି, ବହ୍ନିଯୋଗ ପ୍ରାୟ ଜିହ୍ଵା ଜଳୁଛି।୪୦।
ବିବତ୍ସରୂପା ଆସି ପରବେଶ,
</poem>
</center>