"ପୃଷ୍ଠା:Odishara Itihas.pdf/୨୫" ପୃଷ୍ଠାର ସଂସ୍କରଣ‌ଗୁଡ଼ିକ ମଧ୍ୟରେ ତଫାତ

ରାଜାଙ୍କର ଆବାସ ଓ ଦରବାରସ୍ଥାନ ଥିଲା । ମୁସଲମାନମାନଙ୍କ ସମୟରୁ ଏପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ନଗରର ଦକ୍ଷିଣବର୍ତ୍ତି ଲାଲବାଗ ପ୍ରଧାନ ଦରବାର ଓ ପ୍ରଧାନତମ ରାଜପ୍ରତିନିଧିଙ୍କର ଆବାସଭୂମି ହୋଇଅଛି ଓ ବାରବାଟୀ ସୈନ୍ୟଙ୍କ ଆବାସ ଓ ସୌକର୍ଯ୍ୟାର୍ଥ ନିଯୋଜିତ ରହିଅଛି । ଗୋଟିକେତେ ଇଂରାଜଙ୍କ ନିର୍ମତ ସରକାରୀ ଗୃହ ଛଡ଼ା ଏଠାରେ ସୁରମ୍ୟ ଅଟ୍ଟାଳିକା ଦୃଷ୍ଟିଗୋଚର ହୁଅଇ ନାହିଁ । ଦେଶୀୟଲୋକଙ୍କ ଘରର ଅତିଅଳ୍ପ ସଂଖ୍ୟକ ଇଷ୍ଟକ ବା ପ୍ରସ୍ତର ନିର୍ମିତ । ଅଧିକା°ଶ ମୁତ୍ତିକାଗ୍ରଥିତ କୁଟୀରରେ ନଗର ପୂର୍ଣ୍ଣ ରହିଅଛି । ଇଂରାଜଙ୍କ ଯତ୍ନରୁ ନରାଜ ଓ ଯୋବରା ବନ୍ଧଦ୍ୱୟ ନିର୍ମିତ ହୋଇ ବର୍ତ୍ତମାନ ଏ ସ୍ଥାନର ବାଣିଜ୍ୟ କ୍ରମଶଃ ଦୁଦ୍ଧିକି ଲଭିବାର ଲକ୍ଷଣ ଦେଖାଯାଉଅଛି ।ତିନିଦିଗରେ ନଦୀଦ୍ୱାର ବେଷ୍ଟିତ ହୋଇ ଯେପରି ନଗରର ପ୍ରାକୃତିକ ଶୋଭା ବର୍ଦ୍ଧିତ ହୋଇଅଛି । ସେହିପରି ଏହା ଏକ ଭୟାବହ ଅବସ୍ଥାରେ ଅବସ୍ଥିତ ରହିଅଛ । ମର୍କଟକେଶରୀକୃତ ବନ୍ଧ ମରହଟାଙ୍କଦ୍ୱାରା ପୁନଃସଂସ୍କୃତ ହୋଇ ଏଥିର ତିନି ଦିଗରେ ରହି ନ ଥିଲେ ଏହା ଅଦ୍ୟାବଧି ନଦୀଦ୍ୱାରା ଧୌତ ନ ହୋଇ ରହିଥାନ୍ତା କି ନାହିଁ ସନ୍ଦେହ । ଏଥିର ଆୟତନ ବର୍ତ୍ତମାନ ୪ ବର୍ଗମାଇଲ ଓ ଲୋକସଂଖ୍ୟା ପ୍ରାୟ ୫୦ ସହସ୍ର ଅଟଇ । ଅଧିକାଂଶ ଅଧିବାସୀ ନିମ୍ନଶ୍ରେଣୀୟ ନିର୍ଦ୍ଧନୀ ଲୋକ ଅଟନ୍ତି |

ପୁଷ୍କ ଓଡ଼ିଶାର ଏକ ପୁରାତନ ନଗର ଅଞଇ । ବୌଦ୍ଧମାନଙ୍କ ସମୟରୁ ଏଥୁର ଅସ୍ତିତ୍ଵ ଲକ୍ଷିତ ହୁଅଇ, କନ୍ତୁ ଗଙ୍ଗବଂଶୀୟ ରାଜାଙ୍କ ସ୍ୱଚ୍ଛତ୍ନ ସମୟରେ ଏଥୁର ପ୍ରକୃତ ନଗରକୁ ସଜ୍ଞାତ ଓ ଗୌରବ ବର୍ଦ୍ଦିତ ହୋଇଅଛି । ସେଥ୍ ଗୁର୍ବେ ପୁଷ୍କ କଦାପି ସ୍ୱଜଧାନୀ କ ସ୍ୱଜ ବାସୋପଯୋଗୀ ସ୍ଥାନରୁପେ ବ୍ୟବହୃତ ହୋଇ ନ ଥୁଲ । ବର୍ତ୍ତମାନ ପୁଷ୍କର ପ୍ରାଧାନ୍ୟ ଓ ମାହାତ୍ମ୍ୟ ଜଗନ୍ନାଥଙ୍କ ମନ୍ଦର। ଯୋଗୁଁ । ଏ। ଦେବାଳୟ ୧୯୯୮ ମସିହାରେ ଗଙ୍ଗବଂଶୀୟ ସ୍ୱଳା ଅନଙ୍ଗସ୍କମଦେବଙ୍କ ଦ୍ବାର୍ ନିର୍ମିତ ହୋଇଥୁଲ । ଏଠାରେ ଖୋର୍ଦା ରାଜବଂଶୀୟ ରାଜାମାନେ ବର୍ତ୍ତମାନ ସ୍ବିଜ ବନ୍ଦୀ ରୁପେ ଅବସ୍ଥିତ କରନ୍ତି । କଲେକ୍ଟର ସାହେବଙ୍କର ଏଠାରେ ଏକ କଚେସ୍ ଅଛି, ଏଥୁର ଅଧ୍ବବାସୀ ସଂଖ୍ୟା ୨୨ ସହସ୍ର ।