"ପୃଷ୍ଠା:Kathalahari (RN Das, 1927) opt.pdf/୭୮" ପୃଷ୍ଠାର ସଂସ୍କରଣଗୁଡ଼ିକ ମଧ୍ୟରେ ତଫାତ
ଟିକେ →ପ୍ରମାଣିତ କରିବେ |
|||
| ପୃଷ୍ଠାର ସ୍ଥିତି | ପୃଷ୍ଠାର ସ୍ଥିତି | ||
| - | + | ବୈଧ କରାଗଲା | |
| ଶିରୋନାମା (noinclude): | ଶିରୋନାମା (noinclude): | ||
| ୧ କ ଧାଡ଼ି: | ୧ କ ଧାଡ଼ି: | ||
{{rh|||୬୯}} |
|||
| ପୃଷ୍ଠା ଲେଖା(ଯୋଡିବାକୁ ଥିବା) | ପୃଷ୍ଠା ଲେଖା(ଯୋଡିବାକୁ ଥିବା) | ||
| ୧ କ ଧାଡ଼ି: | ୧ କ ଧାଡ଼ି: | ||
{{Css image crop |
|||
୬୯ |
|||
|Image = Kathalahari_(RN_Das,_1927)_opt.pdf |
|||
| ⚫ | |||
|Page = 78 |
|||
|bSize = 360 |
|||
|cWidth = 243 |
|||
|cHeight = 65 |
|||
|oTop = 72 |
|||
|oLeft = 60 |
|||
|Location = center |
|||
|Description = |
|||
}} |
|||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
| ⚫ | ରଜାପୁଅ, ମନ୍ତ୍ରୀପୁଅ, ସାଧବପୁଅ, କଟୁଆଳପୁଅ ଏ ଚାରି ସଙ୍ଗାତ ପଶା ଖେଳୁଥିଲେ । ରଜାପୁଅ ହାରିଲା, କହିଲା ରହ ଆଜି ଦୀପ ଦିହୁଡ଼ି, ମଶାଲ ଲଗାଇ ଖେଳିବି, ନ ଜିତିଲେ କେଭେଁ ଉଠିବି ନାହିଁ । ଉଜ୍ଜ୍ୱଳବତୀ ଦେଶର ଗୋଟିଏ ବ୍ରାହ୍ମଣ ଆସି ସେଠେଇଁ ବସିଥାଏ, ସେ କହିଲା, ଦୀପ ଦିହୁଡ଼ି କଣ ? ରଜାପୁଅହେରିକା କହିଲେ, ତମେ ଆଜିଯାଏ ଦୀପ ଦିହୁଡ଼ି କଣ ଜାଣନା ? ତାକୁ ସବୁ ବୁଝାଇଦେଲେ । ଏ ବ୍ରାହ୍ମଣ କହିଲା ଆମଦେଶରେ ଉଜ୍ଜ୍ୱଳବତୀ କନ୍ୟା ଯୋଗେ ଜୀପ ଜଳେ ନାହିଁ । ଏହା ଶୁଣି ରଜାପୁଅ ଉଜ୍ଜ୍ୱଳବତୀକି ବିଭା ହେବାକୁ ବାହାରିଲା, ମନ୍ତ୍ରିପୁଅସାଙ୍ଗେ ତାର ମନ ମିଳେ, ତାଙ୍କୁ ସାଙ୍ଗରେ ନେଇଗଲା । ଦିହେଁଯାକ ଘୋଡ଼ା ଚଢ଼ି ଯାଉଚନ୍ତି, ବାଟରେ ଗୋଟାଏ ପଥର ଚକଡ଼ା ହୋଇଚି, ତା ଉପରେ ଦୁଇଜଣ ଚେର ବସି କଜିୟା କରୁଚନ୍ତି । ସେ ଦିନ ସାଧବଘର ଚେରୀ କରି ଆଣିଥାନ୍ତି; ଜଣେ କହୁଚି ମୁଁ ମୋହମଣି, ମନପବନ ଖଣ୍ଡା ନେବି, ତୁ ଆଉ ସବୁ ପଦାର୍ଥ ନେ, ଆରଜଣକ ବି ସେଇଆ କହୁଥାଏ । ଏହିପରି କଜିୟା କରଥାନ୍ତି, ରାତି ପାହେ୨ହେଲାଣି, ରଜାପୁଅ, ମନ୍ତ୍ରୀପୁଅ ବିଚାରକଲେ, ଜଣେ ଏ ପାଖରୁ ବୁଲିଗଲା, ଜଣେ ସେ ପାଖରୁ ବିଲିଗଲା, ଏହିପରି ଚୋରଙ୍କୁ ଘେରିଗଲେ । ଚୋର ୟାଙ୍କୁ ଦେଖି ପଲାଇଗଲେ । ରଜାପୁଅ, ମନ୍ତ୍ରିପୁଅ ମୋହମଣି, ମନପବନ ଖଣ୍ଡା ରଖିଲେ । ଆଉ ସବୁ ଧନ ଯାଉ ସାଧବ ଘରୁ ଚୋରୀ ଯାଇଥିଲା, ତାକୁ ଦେଇଦେଲେ, ଗଲେ, ଯାଇଁ ଉଜ୍ଜ୍ୱଳବତୀ ନଗରରେ ଗୋଟିଏ ଜ୍ଞାନଦେୟୀ ମାଲୁଣୀଘରେ |
||