"ମନବୋଧ ଚଉତିଶା" ପୃଷ୍ଠାର ସଂସ୍କରଣଗୁଡ଼ିକ ମଧ୍ୟରେ ତଫାତ
Content deleted Content added
No edit summary |
No edit summary |
||
୧୭ କ ଧାଡ଼ି:
କେତେ ଦିନ କୁ ମନ ବାନ୍ଧିଛୁ ଆଣ୍ଟ,<br />
କି ଘେନି ଯିବୁ ତୋର ଛୁଟିଲେ ଘଟ ।।୧।।<br />
<br />
ଖଣ୍ଡି ଯେ ଖଣ୍ଡି ତୋର ପିଞ୍ଜରା କାଠି,<br />
ଖାଉଣ ଥିବେ ଶ୍ୱାନ ଶୃଗାଳ ବାଣ୍ଟି ।<br />
ଖଟ ପଲଙ୍କେ ମନ ଶେଯାଇ ଶୋଉ,<br />
ଖଳ ଦୁର୍ଗନ୍ଧ ହେବ ଏ ତୋର ଦେହୁ ।।୨।।<br />
<br />
ଗଲେଣି ତୋ ସଙ୍ଗରୁ ଯେତେକ ଜନ,<br />
ଗଣ୍ଠିରେ ବାନ୍ଧିନେଲେ କେ କେତେ ଧନ ।<br />
ଗୁରୁ ଗୋବିନ୍ଦ ନାମ ତୁଣ୍ଡେ ନ ବୋଲୁ,<br />
ଗାଢ଼େ ମଜ୍ଜିଣ ନିତ୍ୟ ଧନ ଅର୍ଜିଲୁ।।୩।।<br />
<br />
ଘର ବୋଲି ଅର୍ଜିଛୁ ଯେତେ ପଦାର୍ଥ,<br />
ଘଟ ଛୁଟିଲେ ତୋତେ ବୋଲିବେ ଭୂତ ।<br />
ଘର ଘରଣି ଦେହ କୀଳାଉଥିବେ,<br />
ଘେନି ବନ୍ଧୁ କୁଟୁମ୍ବ ଶୁଦ୍ଧ ହୋଇବେ ।।୪।।<br />
<br />
ଉଦ୍ଦାର ହେବୁ ଯେବେ ଭବ ସାଗରୁ,<br />
ଉପାୟ କରି ଭଜ ଏବେ ଶ୍ରୀଗୁରୁ ।<br />
ଊଣା ହେଉଛି ଦିନୁ ଦିନ ଆୟୁଷ,<br />
ଆଉ ଏଣିକି ଅଛି କେତେ ବୟସ ।।୫।।<br />
<br />
ଚିତ୍ର ପ୍ରତିମା ପ୍ରାୟେ ଦିଶୁ ସୁନ୍ଦର,<br />
ଚିରି ଭିତରେ ଦେଖ କି ନାରଖାର ।<br />
ଚର୍ମ ବେଢ଼ିଛି ସିନା ଚଉରାଶିକି,<br />
ଚିତ୍ତ ତୁ ଦିଅ ନୀଳଗିରିବାସୀଙ୍କି ।।୬।।<br />
<br />
ଛାର ଦେହକୁ ମନ କରୁଛୁ ସଜ,<br />
ଛନ୍ଦ କପଟ ତେଜି ଗୋବିନ୍ଦ ଭଜ ।<br />
ଛୁଇଁବେ ନାହିଁ ତୋତେ ବୋଲିବେ ମଡ଼ା,<br />
ଛ'ଖଣ୍ଡି କାଠ ହେବ ତୋପାଇଁ ଲୋଡ଼ା ।।୭।।<br />
<br />
ଯମ ଯେ ନ ଜାଣଇ ବାଳୁତ ଯୁବା,<br />
ଜୀଇଁବୁ ବୋଲି ମନେ କରିଛୁ ଅବା ।<br />
ଜଣେହିଁ ଏଥୁ କେହି ନାହିଁ ଅମର,<br />
ଜଗନ୍ନାଥଙ୍କୁ ଭଜ ହେବୁ ଉଦ୍ଧାର ।।୮।।<br />
<br />
ଝେଲା ଗନ୍ଥା ପାଛୋଡ଼ା ପିନ୍ଧାକୁ ରସୁ,<br />
ଝଡ଼ ସଂସାରେ ମନ ନ ବୁଝି ପଶୁ ।<br />
ଝୁଣ୍ଟି ପଡ଼ିଲେ ଉଠି ପାରିବୁ ନାହିଁ,<br />
ଝଡ଼ିଲା ପତ୍ର ବୃକ୍ଷେ ଲାଗିଛି କାହିଁ ।।୯।।<br />
<br />
ନିଶି ଦିବସ ଥୟ ନୋହୁଛି ମନ,<br />
ନିଦ୍ରାରେ ଦେଖୁଅଛୁ ଯଥା ସ୍ୱପନ ।<br />
ନଯିବେ ସଙ୍ଗେ କେହି ଯିବୁ ତୁ ଏକା,<br />
ନାମ ମାତ୍ର ଅଟଇ ପଥକୁ ସଖା ।।୧୦।।<br />
<br />
ଟାଣ କରୁଛୁ ମନ ସବୁ ମୋହରି,<br />
ଟଳି ପଡ଼ିଲେ କେହି ନୁହେଁ କାହାରି ।<br />
ଟେରା ଭିତରେ ଯେହ୍ନେ ଅପୂର୍ବ ନାରୀ,<br />
ଟୋପ ଚଉଁରା ଅଛି ତୋ ଦେହେ ପୁରି ।।୧୧।।<br />
<br />
ଠିକେ ମୁଁ କହୁଅଛି କର ମୋ କଥା,<br />
ଠିକେ ହେହରେ ଅଛି ଶୂନ୍ୟ ଦେବତା ।<br />
ଠିକ ଯିବୁଟି ମନ ମୁଣ୍ଡ ପଡ଼ିଲେ,<br />
ଠିକେ ଗୁରୁଙ୍କ ସେବା କର ତୁ ଭଲେ ।।୧୨।।<br />
<br />
ଡାକି କହୁଛି ମନ ଡାକ ଗୋବିନ୍ଦ,<br />
ଡର ଜଞ୍ଜାଳ ଯାଉ ମୋହର ହୃଦ ।<br />
ଡେରିଥାନ୍ତି ଶ୍ରବଣ ଭକ୍ତ ଡାକକୁ,<br />
ଡଙ୍ଗା ଯେହ୍ନେ ଜଳରେ ଚାହେଁ ପଛକୁ ।।୧୩।।<br />
<br />
ଢୋଲ ଯେସନେ ଢାଉଁ ଢାଉଁ ବାଜଇ,<br />
ଢଳେ ତହିଁ ଭିତରେ କିଛି ହିଁ ନାହିଁ ।<br />
ଢାଙ୍କି ରହିଛି ଦେହ ସବୁଟି ତୁଚ୍ଛ,<br />
ଢଳି ପଡ଼ିଲେ ସବୁ ହେବଟି ମିଛ ।।୧୪।।<br />
<br />
ଏଣେ ତୁ ଦେଇଥିଲେ ତେଣେ ପାଇବୁ,<br />
ଅଣଆୟତ୍ତ ବେଳେ କି ଘେନି ଯିବୁ ।<br />
ଅଣବିଶ୍ୱାସୀ ହୋଇ ରହିବୁ ଦିନେ,<br />
ଅନେକ ଦୁଃଖ ଦେବେ ଯମ ଭୁବନେ ।।୧୫।।<br />
<br />
ତୁ ଯେ ବୋଲୁଛୁ ମୋର ଅର୍ଜିଲା ଧନ,<br />
ତୋ ଦେହ ନୁହେଁ ତୋର ଦେଖ ଏ ମନ ।<br />
ତୋହରି ସଙ୍ଗୁ ମନ ଗଲେଣି କେତେ,<br />
ତୁ ମିଥ୍ୟା କଥାକୁ ତ ଯାଉ ପରତେ ।।୧୬।।<br />
<br />
ଥିଲେ ଏ ସଂସାରେ ଯେତେ ନୃପତି,<br />
ଥୟ କରି କେ ଭୋଗକଲା ଏ ପୃଥିବୀ ।<br />
ଥୋଇଲା ଧନ ତୋର ଖୁଣ୍ଟି ଖାଇବେ,<br />
ଥାନେ ତୋହର ଘର କରି ରହିବେ ।।୧୭।।<br />
<br />
ଦେହେ ପୂରିଛି ତୋର ଅଶେଷ ରୋଗ,<br />
ଦିନ ଚାରିକ ସିନା ଏ ସୁଖ ଭୋଗ ।<br />
ଦଣ୍ଡେ ହେ ବେଳ ତୋତେ ରଖିବେ ନାହିଁ,<br />
ଦଣ୍ଡୁ ଯେ ଥିବେ ଯମ ଡଗର ନେଇ ।।୧୮।।<br />
<br />
ଧର୍ମ ଅଧର୍ମ କଥା ନଜାଣୁ ତୁହି,<br />
ଧନ୍ଦି ହେଉଛୁ ଧନ ଅର୍ଜିବା ପାଇଁ ।<br />
ଧୋକା ରଖିଲେ ଧନ୍ଦା ଫିଟିବ ନାହିଁ,<br />
ଧର୍ମରେ ଆତଯାତ ହେଉଛି ମହୀ ।।୧୯।।<br />
<br />
ନିନ୍ଦି ଅକର୍ମ କଲେ ନିନ୍ଦା ପାଇବୁ,<br />
ନରକେ ପଡ଼ି କେତେ ଦୁଃଖ ସହିବୁ ।<br />
ନିମିଷେ ମାତ୍ର ତୁଣ୍ଡେ ନନେଲୁ ହରି,<br />
ନାଶ-ହେତୁକୁ କିମ୍ପା ଅଛୁ ଆବୋରି ।।୨୦।।<br />
<br />
ପାହିଲା ନିଶି ଯେହ୍ନେ ରବି ଉଦୟ,<br />
ପଦ୍ମଲୋଚନ ସବୁ ଦେହେ ଉଦୟ ।<br />
ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ଆଶ୍ରେ କର ତରିବୁ ଯେବେ,<br />
ତା ପାଦପଦ୍ମେ ଚିତ୍ତ ଦିଅନ୍ତୁ ଏବେ ।।୨୧।।<br />
<br />
ଫୁଲ ଯେସନେ ଫୁଲେ ଫୁଲେ ବିହରେ,<br />
ଫୁଲ ସମୀରେ ଆଉ ନଦିଶେ ତାରେ ।<br />
ଫୁଲ ସଂସାରେ ଲାଭ ହରି ଭଜନ,<br />
ଫାଶ ଗଳାକୁ କିମ୍ପା କରିଛୁ ମନ ।।୨୨।।<br />
<br />
ବେଳକୁ ବେଳ ତୋତେ କହୁଛି ମୁହିଁ,<br />
ବାନ୍ଧିଣ ନେବ ଯମ କି ଦୁଃଖ ଦେଇ ।<br />
ବିକଳେ କାନ୍ଦୁଥିବୁ ଆକୁଳ ହୋଇ,<br />
ବେଳହୁଁ ଆଶ୍ରେକରି ଭଜ ଗୋସାଇଁ ।।୨୩।।<br />
<br />
ଭେଳା ବୁଡ଼ିବ ହେଳା କଲେ କହୁଛି,<br />
ଭଙ୍ଗା ନାଗରେ କିଏ ସିନ୍ଧୁ ତରିଛି ।<br />
ଭାବକୁ ନିକଟ ସେ ଅଭାବେ ଦୂର,<br />
ଭକତ ଦାସ କହେ ଜୀବନ ଛାର ।।୨୪।।<br />
<br />
ମିଥ୍ୟା ଭାୟା ସଂସାର ନୋହେ କାହାରି,<br />
ମଲା ବୋଲିଣ ଦିନେ ପଡ଼ିବ ହୁରି ।<br />
ମହୀ ଭିତରେ କେହି ଦେଖିବ ନାହିଁ,<br />
ମଲା ବୋଲି କାନ୍ଦୁଛୁ ମରିବୁ ତୁହି ।।୨୫।।<br />
<br />
ଜନମ ହେଲେ ପ୍ରାଣୀ ଅବଶ୍ୟ ମରି,<br />
ଯଶ ରଖିବୁ ଯେବେ ଭଜ ଶ୍ରୀହରି ।<br />
ଯମ ବାନ୍ଧିନେବଟି ହେବୁ ମେଲାଣି,<br />
ଜଗନ୍ନାଥ ମହିମା ଲଣିକି ଆଣି ।।୨୬।।<br />
<br />
ରଙ୍ଗ ପସରା ସିନା ଭବ ସାଗର,<br />
ରଙ୍ଗ ଭିତରେ ଅଛି କି ନାରଖାର ।<br />
ରୂପ ପ୍ରତିମାକୁ ତୁ ପରତେ ନଯା,<br />
ରହିବେ ନାହିଁ କେହି ରଜା ପରଜା ।।୨୭।।<br />
<br />
ଲୋଚନେ ଦେଖି କର୍ଣ୍ଣେ ଶୁଣୁଛି ନିତି,<br />
ଲୋଭକରି ଅର୍ଜିଲୁ ଧନ ସମ୍ପତ୍ତି ।<br />
ଲୋଭଟି ସବୁ ନାଶ କରଇ ମନ,<br />
ଲୋଡ଼ିଲେ ନପାଇବୁ ଆଉ ଜୀବନ ।।୨୮।।<br />
<br />
ବିଅର୍ଥ ରହିଅଛି ଦୁର୍ଲଭ ଦେହ,<br />
ବିଷୟା ବିଷେ ଆଉ ନବଳା ସ୍ନେହ ।<br />
ବୁଡ଼ିଯିବଟି ମୂଳ ଲାଭ ସରିବ,<br />
ବେଳହୁଁ ଆଶ୍ରେକରି ଭଜ ମାଧବ ।।୨୯।।<br />
<br />
ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ପାଦପଦ୍ମେ ଦିଅନ୍ତୁ ମନ,<br />
ସରମେ ନପାଇବୁ ଆଉ ଜୀବନ ।<br />
ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ନାମାଗରଟି କର ଭଜନ,<br />
ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ପାଦପଦ୍ମେ କର ତୁ ଧ୍ୟାନ ।।୩୦।।<br />
<br />
ସନ୍ତୋଷ ଚିତ୍ତେ ତୁହି ହରିଙ୍କି ଭଜ,<br />
ସଂସାରେ ପଡ଼ି ଆଉ ନ ପାଅ ଲାଜ ।<br />
ସବୁଟି ମିଛ ହରି ନାମଟି ସତ,<br />
ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ପାଦପଦ୍ମେ ଦିଅତୁ ଚିତ୍ତ ।।୩୧।।<br />
<br />
ସତ୍ୟ ମଣୁଛୁ ତୁହି ଭବସାଗର,<br />
ସରିଯାଉଛି ପରମାୟୁ ତୋହର ।<br />
ସନ୍ତୋଷ ହୋଇ ଦୃଢ଼େ ଭଜ ଶ୍ରୀହରି,<br />
ଶୋକ ସାଗରୁ ଯେବେ ହୋଇବୁ ପାରି ।।୩୨।।<br />
<br />
ହୁଡ଼ିଲେ ଯେତେ ଜନ ହରି ନାମକୁ,<br />
ହୀନ ଗତିକୁ ଗଲେ ବୁଡ଼ି ତଳକୁ ।<br />
ହାରିଲେ ଦେହ ଆଉ ପାଇବୁ କାହିଁ,<br />
ହାଟ ବସାଇଥିବେ ତୋ ଦେହ ପାଇଁ ।।୩୩।।<br />
<br />
କ୍ଷୟେ ଦୁର୍ଲ୍ଲଭ ଦେହେ ହୁଏ ଆୟୁଷ,<br />
କ୍ଷୟ ନ ଯିବ ନାମ ହୃଦରେ ଘୋଷ ।<br />
ଛାର ଦେହକୁ ମନ ନଯା ବିଶ୍ୱାସ,<br />
ଛାର ଦୁର୍ବୁଦ୍ଧି କହେ ଭକତ ଦାସ ।।୩୪।।<br />
<br />
| |||