ଅକ୍ଷୟ ଅନନ୍ତ ହେ
ଲେଖକ/କବି: ଭୀମ ଭୋଇ

ଅକ୍ଷୟ ଅନନ୍ତ ହେ, ଅଜ୍ଞାନରେ ମୁଁ ତ ଦିନହରି ।

ମାୟା ମୋହ ରୂପ ମଣି ମହାସୁଖ
ଭୁଲୁଅଛି ଚିତ୍ତ ବଳିକରି । ଘୋଷା ।

ଭୂଷଣ୍ଡ ଯେ ପକ୍ଷୀ ବେଦ ଶାସ୍ତ୍ର ବାଛି

(ମ) ଅକ୍ଷରକୁ ଚିତ୍ତେ ଧରି ।

ହୃଦପଦ୍ମେ ଜପ କରି ଏକରୂପ
ରହିଛି ବଟେ ଆସନ କରି ।୧।

ଅଗସ୍ତି ପୁରୁଷ ଜ୍ଞାନ ଉପଦେଶ
ସହସ୍ର ଯୁଗ ସାଧନା କରି ।
ପାରି ହେଲେ ଦ୍ୱନ୍ଦୁ ପିଇ ସପ୍ତ ସିନ୍ଧୁ
ଅଣାକାରଙ୍କର ଆଜ୍ଞାକାରୀ ।୨।

ବାଲମିକ ମୁନି ବାଳୁତ କାଳରୁ
ଅବଧୂତ ଦୀକ୍ଷା ଆଶ୍ରେ କରି ।
ଭଜି ଏକାକ୍ଷର ଫିଟିଲା ତିମିର
ତେଣୁ କରି ହେଲେ ବ୍ରହ୍ମଚାରୀ ।୩।

ଶୁକଦେବ ମୁନି ହେଲେ ବ୍ରହ୍ମଜ୍ଞାନୀ
ମାତୃଗର୍ଭ ଜ୍ଞାନ ହେତୁ କରି ।
ମାୟାରୁ ବାହାର ହେଲେ ଯୋଗେଶ୍ୱର
ସିଦ୍ଧମୁନି ଭାବେ ଗଲେ ତରି ।୪।

ମାରକଣ୍ଡ ଯତି ପ୍ରଳୟ ଉତ୍ପତ୍ତି
ଭାସି ଯାଉଥିଲେ ଭବବାରି ।
ଆଣ୍ଟେ ଦେଲେ ଡାକ ରଖ ହେ ଅଲେଖ
ରଖିଲ ଧ୍ରୁବମଣ୍ଡଳ ପୁରି ।୫।

ଦେଖି ଏହୁ ନ୍ୟାୟ କମ୍ପୁଅଛି ଦେହ
ବାୟୁର ଘାତରେ ତୃଣ ପରି ।
ବୋଲେ ଭୀମ ହୀନ ପାମର ଅଜ୍ଞାନ
ପାରିକର ଭବସିନ୍ଧୁ ବାରି ।୬।