ଚଉତିଶା ମଧୁଚକ୍ର/୨
କଳିଯୁଗ ହେଉଅଛି ଶେଷ,
କିସ ଦେଖୁଛ ଶୁନ୍ୟ ପୁରୁଷ,
କଷଣ ପଡ଼ିଲା ଏତେବେଳେ ଆସି କାହିଁ,
ନାହିଁନା ଆମ୍ଭରି ବାସ ହେ ଶ୍ରୀଗୁରୁ । ୧ ।
ଖରସିନ୍ଧୁ ବେହାରି ଶକତି;
କ୍ଷିତି ମଧ୍ୟ ତୁମ୍ଭ ନାମ ଖ୍ୟାତି,
ଖିତି ମଣ୍ଡଳରେ ଜାତ କରିଅଛ କ୍ଷମାକର,
ଏବେଦଣ୍ଡ ଶାସ୍ତି ହେ ଶ୍ରୀଗୁରୁ । ୨ ।
ଗୁରୁଦେବ ସ୍ୱାମୀ ଅଟ ପରା,
ଗାଢ଼େ ପଡ଼ିଅଛୁ ଆମ୍ଭେ ଧରା,
ଗତି ମୁକ୍ତି ସ୍ୱାମୀ ବୁଝିବ ଯେମନ୍ତେ ଗୁରୁ,
କ୍ଷୟ କର ପାପ ଭରା ହେ ଶ୍ରୀଗୁରୁ । ୩ ।
ଘୋଟି ତିନି ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ଆବୋରି,
ଘଟେ ଘଟେ ସ୍ୱାମୀ ଅଛ ପୂରି,
ଘୋରବନେ ଆମ୍ଭେ ପଡ଼ି ରହିଅଛୁ,
ଘୋର ଅବସ୍ଥା ଦେଖ ଆମ୍ଭରି ହେ ଶ୍ରୀଗୁରୁ । ୪ ।
ଅନ୍ତର୍ଗତେ ଅନ୍ୟାୟ ଆଚରି,
ଆସି ବୁଝାମଣା ନାହିଁ କରି,
ଅସୁଖ ପାଇ ତଡ଼ୁଛନ୍ତି ଆମ୍ଭଙ୍କୁ,
ହାନିଲାଭ କିଛି ନବିଚାରି ହେ ଶ୍ରୀଗୁରୁ । ୫।
ଚିତ୍ତେ ବିଚାରୁଥାଇ ମନକୁ,
ଚଳି ନୋହୁଛି ଆଗ ପଛକୁ,
ଚାପି ଆସୁଅଛି କାଳଦଣ୍ଡ ପ୍ରାଏ,
ଚାହୁଁ ଚାହୁଁ ଶିର ଉପରକୁ ହେ ଶ୍ରୀଗୁରୁ । ୬ ।
ଛତ୍ର ପରାଏ ଯାହାର ବାନା,
ଛିଡ଼ା ମନରୁ ଚିନ୍ତା ବେଦନା,
ଛନ୍ଦ ନଟ କୂଟେ ପଡ଼ି ରହିଅଛୁ,
ଛାମୁ ଆଜ୍ଞା ନ ପଡ଼ୁଛି ଜଣା ହେ ଶ୍ରୀଗୁରୁ । ୭ ।
ଜନଜଗତେ କଲେଣି ନିନ୍ଦା,
ଯୁଗ ଘେନି ସର୍ବେ ନେତ୍ର ଅନ୍ଧା,
ଜାଣୁଅଛ ସବୁ ଅନ୍ତର୍ଯ୍ୟାମୀ ପ୍ରଭୁ,
ଜଣାଉଛି ସଦା ସରବଦା ହେ ଶ୍ରୀଗୁରୁ । ୮ ।
ଝାଡ଼ ଭିତରେ ପଡ଼ିଛୁ ଆମ୍ଭେ,
ଝଟତିରେ ବୁଝ ପ୍ରଭୁ ତୁମ୍ଭେ,
ଝର ଝର ନେତ୍ର ନୀର ବହୁଅଛି,
ଝଞ୍ଜକାରୁ ତ୍ରାହି କର ବେଗେ ହେ ଶ୍ରୀଗୁରୁ । ୯ ।
ନିତି ପ୍ରତି କରୁଛି ଜଣାଣ,
ନିଷ୍କାମରେ ଲଗାଇ ଭଜନ,
ନିରନ୍ତରେ ଶ୍ରୀଗୁରୁଙ୍କୁ ଧ୍ୟାଇ ଅଛୁ,
ନିଶି ଦିବସରେ ଅନୁଷଣ ହେ ଶ୍ରୀଗୁରୁ । ୧୦ ।
ଟକି ଅଛୁ ଟିଆ ପରିଯନ୍ତେ,
ଟାଣ ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ଚାହିଁ ସମସ୍ତେ,
ଟିକେ ହେଳାକଲେ ନସିଲୁ ଗୋସାଇଁ,
ଟଳି ପଡ଼ୁଅଛୁ ମହୀଗତେ ହେ ଶ୍ରୀଗୁରୁ । ୧୧।
ଠାକୁରଙ୍କ ପାଦପଦ୍ମ ଧ୍ୟାଇ,
ଠାବ ନ ମିଳୁଛି ଶୂନ୍ୟ ଦେହୀ,
ଠଉରି ନୋହୁଛି ତିନି ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡରେ,
ଠିକେ ଜଣାଉଛି ଭୀମ ଭୋଇ ହେ ଶ୍ରୀଗୁରୁ । ୧୨ ।
ଦଣ୍ଡ ପଡ଼ୁଅଛି ନିରିଘାତ,
ଦାଣ୍ଡବାଟେ ଗଲାଣି ମହତ,
ଡାକୁଅଛି ଆମ୍ଭେ ଦିବସ ରଜନୀ;
ଡାକ ନ ଶୁଣ ଅନାଦି କନ୍ଦ ହେ ଶ୍ରୀଗୁରୁ । ୧୩ ।
ଢମ କହୁ ଅଛନ୍ତି ସମସ୍ତେ,
ଢାଳେ ସମ୍ଭାଳି ରହିବି କେତେ,
ଢାଙ୍କୁଣୀ ଭିତରୁ ଫିଟାଇ ନ ନେଲେ;
ଢୋକିଲାଣି ମରଣ ନିଶ୍ଚିନ୍ତେ ହେ ଶ୍ରୀଗୁରୁ । ୧୪ ।
ଅଣାକାର ଶ୍ରୀ ଗୁରୁ ଅଲେଖ;
ଅନାସ୍ଥାରେ ପଡ଼ିଅଛୁ ଦେଖ;
ଅନ୍ତର୍ଯ୍ୟାମୀ ସ୍ୱାମୀ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ କରତା,
ଏଣେ ତେଣେ ନାହିଁ ଆମ୍ଭ ରକ୍ଷା ହେ ଶ୍ରୀଗୁରୁ । ୧୫ ।
ତିନି ଭୁବନେ ଅଟ କରତା,
ତଦନ୍ତରେ ବୁଝ ଆମ୍ଭ କଥା,
ତ୍ରାହିକର ସ୍ୱାମୀ ଘୋର ସଙ୍କଟରୁ,
ତୁମ୍ଭେ ଅଟ ପରା ପିତା ମାତା ହେ ଶ୍ରୀଗୁରୁ । ୧୬ ।
ଥରି ଗଲାଣି ପିଣ୍ଡ ପରାଣ,
ଥିତି ଦିଆଅ ଆଶା ବିଶ୍ରାମ,
ଥରକୁ ଥର ଦେବକୁଟ ପଡ଼ୁଛି,
ଥାଉଁ ଥାଉଁ ମହାଶୂନ୍ୟ ବ୍ରହ୍ମ ହେ ଶ୍ରୀଗୁରୁ । ୧୭ ।
ଦୁଃଖୀ ଦରିଦ୍ର ପରାଣୀ ଆମ୍ଭେ,
ଦୀନବନ୍ଧୁ ଅଟପରା ତୁମ୍ଭେ,
ଦରିଆରେ ପଡ଼ି ଭାସି ଯାଉଅଛି,
ଦୟାରେ ଉଦ୍ଧରି ଧର ବେଗେ ହେ ଶ୍ରୀଗୁରୁ । ୧୮ ।
ଧର୍ମ ପରୀକ୍ଷା ଦିଅ ତୁରିତ,
ଧରଣୀରେ ରହୁ ସତ୍ୟକୃତ;
ଧ୍ୟାନ କରିଅଛୁ ଦିବସ ରଜନୀ,
ଧର୍ମ ହେଉ ତ୍ରିଭୁବନେ ଖ୍ୟାତ ହେ ଶ୍ରୀଗୁରୁ । ୧୯ ।
ନିଜରୂପେ ବିଜେ କରିଅଛ,
ନାମ ନିଷ୍କାମ ଦୀକ୍ଷା ଦେଇଛ,
ନାଶ ଯାଉଅଛ କଳିଯୁଗେ ଆମ୍ଭେ,
ନାରାୟଣ ସ୍ୱାମୀ ନ ବୁଝୁଛ ହେ ଶ୍ରୀଗୁରୁ।୨୦।
ପୂର୍ଣ୍ଣାନନ୍ଦ ପୂର୍ଣ୍ଣବ୍ରହ୍ମ ରୂପୀ,
ପୂରି ସର୍ବଭୂତେ ଅଛ ବ୍ୟାପି,
ପରମ ପୁରୁଷ ବାଞ୍ଛା ପୂର୍ଣ୍ଣକରି;
ପୃଥ୍ୱୀ ମଧ୍ୟେ ସତ୍ୟ ଧର୍ମ ସ୍ଥାପି ହେ ଶ୍ରୀଗୁରୁ । ୨୧ ।
ଫୁକାବନ୍ଧ ଫଣି ମଣି ହୋଇ,
ଫିଙ୍ଗି ଦେଉଅଛ କାହିଁ ପାଇଁ,
ଫେଡ଼ି ଦିଅ ଦୁଃଖ ପିଣ୍ଡ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡରୁ,
ଫେଡ଼ ସଂଶୟ ସୁଦୟା ବହି ହେ ଶ୍ରୀଗୁରୁ । ୨୨ ।
ବାଧିଗଲାଣି ପିଣ୍ଡେ ପ୍ରାଣକୁ,
ବିସୁଖ ମଣିଲେଣି ଧର୍ମକୁ,
ବାତୁଳ ପରାଏ ନିନ୍ଦା କରୁ ଅଛନ୍ତି ବହି,
ହୃଦେ ଗର୍ବ ଗାରିମାକୁ ହେ ଶ୍ରୀଗୁରୁ । ୨୩ ।
ଭବସାଗରେ ଯାଉଛି ଭାସି,
ଭାରାଉଶ୍ୱାସ ହେ ଶୂନ୍ୟବାସୀ,
ଭଣେ ଭୀମ ହୀନ ପାମର ଅଜ୍ଞାନ;
ଭାଳି ମରୁଅଛି ଦିବାନିଶୀ ହେ ଶ୍ରୀଗୁରୁ । ୨୪ ।
ମହିମା ରଖ ମହୀ ମଣ୍ଡଳେ;
ମହାଯୁଗ ଘୋର କଳି କାଳେ;
ମହତ ପୁରୁଷ ବାଞ୍ଛା ପୂର୍ଣକର;
ମହୀରକ୍ଷା କର ଏତେ ବେଳେ ହେ ଶ୍ରୀଗୁରୁ । ୨୫ ।
ଜଗତରେ ନାହିଁ ଆମ୍ଭ ବାସ;
ଯାଣୁଅଛ ତ ଶୂନ୍ୟ ପୁରୁଷ,
ଜଗତରୁ ସ୍ୱାମୀ ଉଦ୍ଧାର ନ କଲେ,
ଜୀବନକୁ ନାହିଁ ମୋର ଆଶ ହେ ଶ୍ରୀଗୁରୁ । ୨୬ ।
ରଖ ମେଦିନୀ ପାଦ ପକାଇ,
ରହି ନୋହୁଛି ଦମ୍ଭେ ଗୋସାଇଁ,
ରକ୍ଷାକର ସ୍ୱାମୀ ଘୋର ସଙ୍କଟରୁ,
ରାଜା ବ୍ରାହ୍ମଣେ ପରୀକ୍ଷା ଦେଇ ହେ ଶ୍ରୀଗୁରୁ । ୨୭ ।
ଲଗ୍ନ କେତେ ଦିବସରେ ହେବ ଲାବଣ୍ୟ ମୂରତି ପ୍ରକାଶିବ,
ଲଘୁ ଦେଉଛନ୍ତି କଳିଯୁଗ ନରେ;
ଲାଗିଛନ୍ତି ମନେ ବହି ଗର୍ବ ହେ ଶ୍ରୀଗୁରୁ । ୨୮ ।
ବାସ ମନ୍ଦିରେ ପରୀକ୍ଷା ଉଠୁ,
ବିଷ ପରାଏ ମହିମା ଘୋଟୁ ।
ବିଶ୍ୱ ବ୍ୟାପକ ପୁରୁଷ ତୁମ୍ଭେ ବୁଝ ବେଗେ,
ଘୋର କଳିକାଳ ତୁଟୁ ହେ ଶ୍ରୀଗୁରୁ । ୨୯ ।
ଶରଦ ଋତୁ ହୋଇଲା ଆସି,
ସୋହତିରେ ଯାଉଅଛୁ ଭାଷି ।
ସର୍ବ ଅନ୍ତର୍ଯ୍ୟାମୀ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ କରତା,
ସାରକରି ବୁଝ ବ୍ରହ୍ମରାଶି ହେ ଶ୍ରୀଗୁରୁ । ୩୦ ।
ସଦଗୁରୁ ଅଟପରା ତୁମ୍ଭେ ।
ସୋହତିରେ ଭାଷୁଅଛି ଆମ୍ଭେ ।
ଶୂନ୍ୟ ପୁରୁଷ କରୁଣା କରି ବେଗେ;
ସତ୍ୟ ପରକାଶ କର ଏବେ ହେ ଶ୍ରୀଗୁରୁ । ୩୧ ।
ଶୟନେ ଭୋଜନେ ସୁସ୍ତ ନାହିଁ,
ସ୍ୱାମୀ ଦେଖ ନୟନ ପୁରାଇ ।
ସମ୍ଭାଳି ନୋହୁଛି ଅକାଳ ବିପତ୍ତି,
ଶୂନ୍ୟପୁରୁଷଙ୍କୁ ଅଛୁ ଧ୍ୟାଇ ହେ ଶ୍ରୀଗୁରୁ । ୩୨ ।
ହରେକ କଥା କାରେଣୀ ସ୍ୱାମୀ ।
ହେଉଅଛି ଯାହା ଅନ୍ତର୍ଯ୍ୟାମୀ ।
ହତ ହେଉଅଛି ପିଣ୍ଡ ପ୍ରାଣ ମୋର,
ହେଉଅଛି ଏବେ ପରିଣାମି ହେ ଶ୍ରୀଗୁରୁ । ୩୩ ।
କ୍ଷମାସାଗର ଶୂନ୍ୟ ପୁରୁଷ ।
କ୍ଷଣକରେ ଏ ଭାରା ଉଶ୍ୱାସ ।
ଖତମକରି କରି ଦେବାକୁ ବସିଛନ୍ତି,
କ୍ଷମେ ଭଣେ ଭୀମ ଭକ୍ତ ବାସ ହେ ଶ୍ରୀଗୁରୁ । ୩୪ ।