ଏହି ପୃଷ୍ଠାଟି ବୈଧ ହୋଇସାରିଛି
ଅବକାଶ-ଚିନ୍ତା
ବାଣୀ-ଉପାସନା ତୁମ୍ଭ ଜାତିଧର୍ମ;
ସତ୍ୟାନୁସନ୍ଧାନ ପ୍ରିୟ ନିତ୍ୟକର୍ମ ।
ସ୍ୱାର୍ଥତ୍ୟାଗ ତୁମ୍ଭ ବଂଶର ଗରିମା,
ସତତ ସୌଜନ୍ୟ ବିନୟ ବଡ଼ିମା ।
କୁଳ ଗଉରବ ବଂଶ ବଡ଼ପଣ,
ରଖିବାକୁ ଭାଇ ଅଛି ଯେବେ ମନ ।
ଗଢ଼ ଏଥି ଦୃଢେ ଜୀବନ-ବୋଇତ,
କର ଆୟୋଜନ ଭବିଷ୍ୟତ ହିତ ।
ଭାରତ ଅର୍ଣ୍ଣବେ କି ଘୋର ତୋଫାନ,
ଦେଖି ଭାଇ ଆଗୁଁ ହୁଅ ସାବଧାନ ।
ବହେ ଅଣଚାଶ ପବନ କରାଳ,
ଉଠଇ ଉଚ୍ଚେଳ ଭୀମ ଊର୍ମ୍ମୀଜାଳ ।
କେତେ ଦୀପସ୍ତମ୍ଭ ନିମଗନ ଜଳେ,
କେତେ ଶତ ଶୈଳ ମିଶିଲେଣି ତଳେ ।
ଭାରତ ଜାତୀୟ-ଜୀବନ ତରଣୀ,
ପାଏ ନାହିଁ ଏବେ ସହଜ ସରଣୀ ।
ଜାତୀୟତା-ପୋତେ ଜୀବନ ବୋଇତ,
ଯୋଡ଼ବା ତ ପ୍ରତି ଜନର ବିହିତ ।
ପଡ଼ବ ହେବାକୁ ଏ ତୋଫାନେ ପାରି,
ହେବଟି କି ଭାଇ ପାରଗ କାଣ୍ଡାରୀ ?
ସେହିପରି ବଳ କର ଅରଜନ,
ଆଗହୁଁ ସେପରି କର ଆୟୋଜନ ।
