ପୃଷ୍ଠା:Bichitra Ramayana or Bisi Ramalila (Biswanath Khuntia).pdf/୧୨୨

ଅଗ ହୋଇ ତୁମ୍ଭେ ଯାଅ ଅମ୍ଭ ଆଗମନ କହି ଅଜ୍ଞଦେଲେ କରିବା ଦର୍ଶନ । ଶୁଣି ସାନ୍ତୁକ ଗଲେ ଋଷି ଦୃଙ୍ଗଙ୍କୁ ନହେଲେ ଦ୍ଵାଶ କବେ ମୁନ ସି, ଧାନ I ତେଜଣ ଦାଗ ଦିଦିନ ଅଇଲେ ଯେ ତଧନ ବୋଲେ ଆମ୍ଭନ୍ତୁ, ରଘୁନନ୍ଦନ । ଆସିଲେ, ରାମ ଲକ୍ଷ୍ମୀବ ପଡ଼ିଲେ ଧୁନ ଚରଣ ମୁନି ତାଙ୍କୁ କଲ୍ ଅଲଟନ ॥ ହୋଇ ବୋଲନ୍ତି ମୋ ନେଥି ଧନ୍ୟ ତପ ପୂର୍ଣ୍ଣ,ଅଜି ମୁଁ ଦେଲ ଭଇ ବେନ ମଠ ଭକ୍ତରକୁ ନେଲେ ଗ୍ରାମ ଅତଥ୍ୟ କଲେ ଆନନ୍ଦରେ ପୁଲ୍‌ ମୁନି । ମୁନି । ଦଇତ୍ସବ ଧନୁ ଭୃ ୀ ଖଡଗ ହସ୍ତରେ ଘେନ ଅମଲେ ବ୍ୟଙ୍କୁ ସେ ବୋଲଇ ସେ ଘନ କିଛି ଅନନ୍ଦ ସେଦିନ ନ କଲେ ଜନକଭା ଘେନି । ଗଗ କୌଶିକ ଅଗସ୍ତ କରିନ୍ତୁ ଶୁଦ୍ଧ ହେ ଶାଗମ ସବୁଦିନେ ଏ ବର୍ଷ ଧନୁ । ଶସ୍ତ୍ର ତୁମ୍ଭଙ୍କୁ ଦେବାକୁ କହିଥିଲେ, ରଖିଥଲ୍ ମୁଁ କେତେ ଦନ୍ତୁ । ଆମେ ଗ୍ରୁପତି । ଅସୁର ଏଥେ ଏବଂ କର । କେବେ କ୍ଷୁବ୍ଧ ନୁହଇଭ ଏଥୁ ଶର ଏକ ଅସ୍ତ୍ ଗୁଣ ଜ୍ୱର ॥ ମନ୍ତୋଷ ହୋଇ ଶ୍ରୀକ୍ରମ କର ଯୋଡ଼ କହନ୍ତି ମୁନଙ୍କୁ ବଚନ । ନେ ସ୍ଥାନେ ପÉଶାଳା ରଶ୍ମିରୁ ଦବା ହେଉ ତପୋଧନ । ମୁନ ବୋଲୁନ୍ତ, ପଞ୍ଚବ ୀରେ ଘର କର । ଗୋଦାବଟ୍ ନିଦ୍ରା ୫୪ ମନୋହର ପବ ମହାମୁଖ ଜର ॥ ଏ ଯେ ଜାନଙ୍କ ଅତ୍ୟନ୍ତ ସୁକୁମାର ମହାଦୁଃଖମାନ ସହିଲେ । ମହା ଦୁଃସହ ସାହ ର କଲେ କି ବନ ଭଭରକୁ ଅଇଲେ । ଆହେ ରଘବ, ଏହାକୁ ନିଲା ନ କରିବ । ଯେତେବେଲେ ୩ ଯଦି ମାଣ୍ଡୁଅରେ ତାହା ଶରଧା କଣ୍ଠ ଆଣି ଦେବ || ୧ -ଅସିଣ ପୋଥୁପାଠ, ୨-ମୁନ ଅସି ପୋଥପାଠ । ୩-ଯେତେ ବେଲରେ ପୁ ସ୍ତକପାଠ ।