ଦ-ନ୍ତାମଣି । ୯୯ କାନ୍ତର ସମାଗମ ତୋହୋର କାହିଁ । କାନ୍ତର ଗୁଣ ଜାଣି ପାରଲୁ କେହ ଗୋ । ଚତ୍ତର ସୁଖଦାଢା ହୋଇଲେ ଯେବେ । ଅନ୍ତର କରିଗଲେ କାହିଁକ ତେବେ ଗୋ॥ । ଅରଜଲୁ ଯେବେ ରୁ ବଚ ଲଭ୍ । ବରଜଲୁ କି କର ତେଡେ ସୁଲଭ ଗୋ | ଘଣ ଦେଉଛୁ କହୁନାର୍ଡ଼ ଢ ସ୍ବଛେ । ପଘଣସଙ୍ଗୀ ବୋଲୁ ଥାଉ କି ମିଛେ ଗୋ ! ଛପନକୋଷି କାମ ଗୋଟିଏ ହେବ । ଲପନ ଦେଖିଲେ ତ ମୋହ ପାଇବ ଗୋ । ସପନ କ କାହାକୁ ଦେଖିଲୁ ସହ । କମ୍ପନ ହେତୁ ଜାଣି ପାଈରୁ କେହ ଗୋ ॥ ଧୀରସ୍କର କଣ୍ଠର ସବଚନେ । ରସାର ସାର ଯୁବା ଏହି ଶୟନେ ଗୋ । ବସି ରସିବା ବେଳେ ମୋହୋ ସ୍ନେହରେ । । ଚଳା ଚଞ୍ଚଳ ପର ଅନ୍ତର ଖରେ ଗୋ ମିତ ଉତ୍ତର କଲ ସପନ ସତ । ମଣି ରମଣୀମଣି ଏତେ ବ୍ୟଥତ ଗୋ । ବାପ ହାଢମୁଠାରେ ଦୃଏ କ ଧର । କଞ୍ଚୁତ ଚଷିରେ ଢ ନ ଭଳ୍ପ ଗୋଷ୍ ଗୋ || କୁମୁଦ ମୁଦ ଚନ୍ଦ୍ର ଚନ୍ଦ୍ର କ କରେ । ଚନ୍ଦ୍ର ଚନ୍ଦ୍ରକଞ୍ଜ କ ଭୋଷେ ଭ୍ରମରେ ଗୋ । ଏହି ସେହି ବଧଃ ପରୀରରେ । ଭ୍ରମେ ଭ୍ରମେ ମନ ବୃଥା ଶ୍ରମରେ ଗୋ !୨୫| ଘଧ୍କା ଧକ୍କାରଲେ ତୁ ତୁ ନୟନ | ସୁନ୍ଦର ଦରଶନ କଲୁ ତ ଭନ୍ନ ରେ । ଏ ସଖୀ ପର ପରପଞ୍ଚ ଉତ୍ତର । ଶ୍ରବଣ ଶ୍ରବଣରେ ନୋଡ଼ ବର ରେ । ୨୭ । ଯା କନା ବନାଶନ ଏକ୍ଷଣି ହେବ । ତା ଭୁବ-ଭୁବନା କି କର ତେଜବ ଯେ । ପ୍ରାଣ ବକରୁ କରୁ ଅଛୁ କି ମିଛ । ସହ ବଲଲ ଲୀଳା ବୋଲୁଛ ତୁଚ୍ଛ ଗୋ ।୨୭। ସୌଏ ପର ପରରେ ଦେହ ପଗୁଣ । ଆନ ଯେ କରୁ କରୁ ହ କ ଜାଣ ଗୋ ” ଯହିଁ ଅଛୁ ଅଦ୍ର ଲେଭ ମୋହୋର । ସଖୀବାର ବାରଣ କକର କର ଗୋ ।୨୮। ଜାଣ ପଗ୍ ରୁମ୍ଭେ ମୋ ହୃଦବେଦନା । ଲୁଗୁଇଦେଲ ଗ୍ରାମେ ସାମବେଦ ନା ଗୋ। ସେହି ମୁଁ ସେହି ତୁମ୍ଭେ ଦୁଃଖଛେଦନା । ପରିହାସ ଘେରୁଛ ମୋ ନବେଦନା ଗୋ । ଶଙ୍କି ବଙ୍କିମନେହୀ ବଚନେ ଆଳ । ଚଣ୍ ରୁଚଉଘଷା ବୋଇଲେ ସ୍ଥଳ ଯେ । ପର ପରଚେ ଅପ ଗୁପର ସିନା । ଅଘ୪ ଘ୫ନା ଏ ବଧୂରଚନା ଗୋ | ୩୧ | ନଭ୍ ପଦକେ ଘୋଡ଼ା ହେଲ ଦଇବେ । ଭୋ ମନୋରଥ ସାର୍ଥକ ନ କରିବେ ଗୋ ଯେ ଯାର ସେ ପାର କ ହେଲେ ହୋଇବ । ଯୋଗରେ qଗ ସିନା ଘନା ହେବ ଗୋ କଣ୍ଠମୋହ ମୋଽକୁ କେ ଭଜନ । ବଚନ୍ଦ୍ର ଚନ୍ଦ୍ରମୂର୍ତ୍ତି କ ଉହୁଁ ଆନ ଗୋ । ଘନ-ଆଚ୍ଛିନ୍ନ ହୃଦନିଭ୍ ନ କର । କହ ସହ ସନ୍ଦେହ ବହିନ ହର ଗୋ । ୩୨ । ୬–୧ ଭୋହର ନାହିଁ -0; 28-2 ୨• ୮୨ ପର କାହି--୪. O: କଷର କେଡ଼େ ସୁଲଭ-୪, ୦, ୨୯–*ବୋଲି ଥାଉ କି ମିଛେ-୪ ୦; ୨୨ ୮୩ ସ୍ବପନ କ, ଖ, ସ୍ଵପନ- ୦; ୨୫–୬ ତାରି ଚତୁକଞ୍ଜ-୪, ଚରୁ ଚକି-୦, ଢୋଷ ଭ୍ରମରେ-କ, ଖ, ୨୬ – ୪ ନାହବ ଧୀର-୪, ୦; ୨୮ – ୩ ୦ହିଁ ଅଛ-୦, ୨୮୮୪ କପର କର:0; କ କରିବାରଗ, ଘ, ଚ, ଜ; ୨୯ – ୨ ଅଧୁକାଂଶ ପୋଥରେ ଶ୍ୟାମ ବେଦନା
ଅଛ ୨୯ – ୪ ମୋର ବେଦନା ଠ ୩୨ – ୪ କହି ସେତୁ ‘୦’,
