୧୮ ନଦପ୍-ତନ୍ତାମଣି । ମୃଦ୍ଧ ନ ରସି କେନ୍ଦ୍ର କାହା ସଙ୍ଗରେ ହବା ଆଉ ନ ଦିଶେ । ହରିବା ଆନନ ଦଶେ ଦେଖାଇଛୁ ସହ ସେ ମାନସେ ଆସେ । ୧୮। ସେ ମାନସେ ଆଶେ କରି ଭସାଉଛୁ ଢାରୁ ବେଳେ ଉରୁ କୋଳେ । ଉରୁକୋଳେ ଥିଲେ ସରତ-ସାଗରେ ହସିର ଅଭେଦ ବଳେ । ୧୯ ବଳେ ତହିକ ହାରକୁ ଅଙ୍ଗହାର କର ଦେଇଛୁ ଜୀବନ । ଛୁ ଜୀବନ ଭଳ୍କ ସହ ରହିଅନ୍ତୁ ନ ଲଭ୍ ସୁଦରଶନ । ୨° । ଭାଁ ସୁଦରଶନକର ହର, ଦିଅ ସଦାଶିବ ଗଉରକ । ସଦାଶିବ ଗଉଙ୍କି ହସିବ କ କୋଳେ ଧର ବାନ୍ଧ୩ର୍କ | ୨୧ |- ଧର ବାନ୍ଧ, ବକ ହେଲ ଦାସ ସିନା ବାଡ଼ ପାଶେ ସଦରେ । ସଉପରେ ରଖିଥଲେ ଅଧି ଖୁବ ଗୁରୁ ଶ୍ରୀମୁଖବଧରେ । ୨୨ । ଧୂରେ ଥାଇ ଭୃଙ୍ଗ କରକ ନଅଇ ବାସ ପେଷି ପଦ୍ମିମ ତ । ପଦ୍ମମ ର ବନ୍ଧୁ ସେ ଗତ ନୋବୃଛୁ ହେଲ କ୍ଲବ ନରତ ତ | ୨୩ | ଭୁବମୀରର ତ ବରଧନ ମୋର ଚନ୍ଦ୍ର ଶ୍ରୀପଦ କଙ୍କର । ଚନ୍ଦ୍ର ଶ୍ରୀପଦ କ କରରେ ଧଇଲେ ରୁ ସାଗର ଅମୃତର । ୨୪ । ଗର ଅମୃଭର ଗୁଣକର ଦାନ ମଣି ସନ୍ନିପାତରେ । ଉପାଦରେ ମୋର କ ଦାନ ନୋହବ ସତ୍ତ୍ୱେ ସୁଧା ହାସରେ । ୨୫ । ଶରେ ସାର ମାର୍ ପର ମଣି କ୍ରମେ ନାମମଦ ପଶୁପର । ପଶୁପକ୍ଷ ହେଲେ ନ ଥାନ୍ତା କି ମୋର ଅଟେ ଗଉରବଭୂତ । ୬୬ ଗଡ଼ର ବିଭୂତ ମଣ୍ଡନ ଭୂଷଣ କ-ରେ ଭି ରଜମକର । କରେ ଢ ରଜ ବ୍ଳକର ମଣ୍ଡ ହେଲ ଉରେ ତାର ନାଗେଶ୍ବର । ୨୭ } ତାର ନାଗେଶ୍ଵର ହୃଦେ ବିଗୁଜଇ, ଧୃବ କରକମଳର । କମଳର ଧୂତ କର ମୋର ପୁଣି ସେ ରସୁ ଜନ୍ଦରୂପର । ୨୮ । ପର ମୁହଁ ର ହୋଇରୁ ଭାର ଏବେ ବୋଲନ୍ତ ସେ ଶଙ୍କର ତ । ଶଙ୍କର ତ ମୋର ନାହିଁ, ତାହାଙ୍କର ରମ୍ୟ ସୁବାସ ହର । ୨୯ । ସୁବାସ-ହରପ-ବାସ ମୁଁ ସେ ଧୂର ସୁର ତରଙ୍ଗିଣୀବର । ସୁରଭ-ରଙ୍ଗିଣୀ ବରଣ ହାରରେ ଆନ ଧୂଆନ ନ କର । ୩. | ଧୀ ଆନ ନ କର କାହିଁକ ନ ଭଳ ମୁହଁ ସତ ବଟିରେ । ବଯୋଗରେ ମୋତେ ଗଣି ଢା ମାରୁଛୁ ବନ୍ଧୁ ସାହା ନୋହତାରେ ।୩୧ | ୧୮–୧ କାର ସଙ୍ଘଦ-୫, ୦; ୨୫ – ଗୁଣକ ରେ-କ, ଖ, ଚ; ଗୁଣକର-୦; ୨୬ – ଶରେ ମାରେ ମାର-କ, ସ; ଶର ସାରେ ମାର-ଖ, ଚ: ୨୭–୨ ଡରେ-କ,୪.୦;
୧୮ – ୧ ଧୃଭି-ଟ, ଘ, ଚ, କିନ୍ତୁ ୨ ପର୍ବରେ ମଧ୍ୟ ଭଦ୍ରପ ୩୯ - ୨ ଗତ ପାରୁଛୁ-୫, ୦
