୧୨୫ ବଦଗ୍ଧ-ଚନ୍ତାମଣି । ଶିବପତ୍ତ ଶରବାର ମାରେ ବାର ବାର ଅଗ୍ନି ସମ କଳାକର କର କରଭଇ ଧରଷକ ମନୁଇ ମତିକ ଦଶ ଦିଶେ ଦିଶେ ଧର-ଧର । ୩ | ଧରଖରେ ଅଭିଟିମ ମୋ ପର ଦୁଖିଖ ନ ଥିବେ ଆଉ ରମଣୀମଣି । ମଣିବନ୍ଧ କଙ୍କଣ ଗଳେ କ୍ଷଣ କ୍ଷଣ ଶ୍ରବଣେ କୃଷ୍ଣକଙ୍କିଣୀ କଣି । ୪ । କଣି ରଖିଲ ମତକ ଆଉ ମୋ ଗତ କ ଉପାସ୍ତ ଥିଲେ ବସ୍ତାର ତାର । ଭାର ବାଙ୍କିମା ହାଣି କୁନ୍ତ ହୃଦେ ହାଣିବାରୁ ପୀଡ଼ା ହେଇ ମରମର । ୫ । ମରକନ୍ଦର ପିତୁଳୀ ନେନ୍ଦ୍ର ହୃଦେ କେଲ କର କରୁରୁ ଗିଆନ ଆନ ( ଆନନ୍ଦର ସୀମା ନାହିଁ ଦୁଖ ନୋହେ କହ ବଷ ପୀୟୁଷ ସମାନ ମାନ | ୨ | ମାନ ବକ ଭା ପାଢ଼ରେ ଭଜବ ସାଦରେ ନ ମାରବ ଫୁଲଶର ଶବ୍ଦ । ସରଜକ ସେ କାମର ପ୍ରେମ ସରଘର ଭେଣୁ ଯିବ ବା ହୃଦର ଦର । ୭ । ଦରଶନ ପାଇବାର ଉପାୟୁ ବସ୍ତୁର ନେଇ ତାହା ପରକର କର । କର ଧରୁଛୁ ରୁମ୍ଭର ଏର୍ଭେ ମା'ନ୍ଧ କର କର କମ୍ପୁଅକୁପାର ପାଇ ।୮। ପାର ଯେବେ ସଙ୍ଗୀ କର ନୋହଲେ ଘଧାର ଶିରେ ପକାଅ ପଥରେ ଥରେ । ଥରେ ଦେଖ କଳେବର ବାଞ୍ଛା ହୋୟେ ମୋର ଦେଖିବାକୁ ଜଳଧରେ ଧରେ ଧରେ ଏ ବସ୍ତୁର ମନ ମୟୂରନଳ ଦେଖୁଥ୍ କ ସଧୀରେ ଧୀଙ୍କର । ଧୀରେ ହୁଅନ୍ତା ଆନନ୍ଦ ହେଲେ କଳାହ ଆନେ ଦିନ କ ଆଶରେ ସରେ । ଶରେ ଦଗ୍ଧଛ ମଦନ ହେଉଅଛୁ ମନ ପଶିବ ଯହ ଭମାଳମାଳ । ମାଳଗରେ ଆଖି ପଡ଼ ହୃଦ ଯାଏ ପୋଡ଼ ନରଭେ ଜାତ ବ୍ୟାକୁଳକୁଳ | ୧୧ | କୁଳ କୁଡାଏ ଦୁର୍ଦ୍ଦଶା ପଦ୍ ଭୃଙ୍ଗ୍ ବସା ଧୈର୍ଯ୍ୟ ଧରେ କ ଆଲେକ ଲେକ । ଲେକମଧ୍ୟରେ କଚକ-ଧ୍ବନ ମୋ ବାଧକ କାହୁଁଛୁ ବସି ଦବେକ-ବେକ ।୧୬ କେକଡ ମୋ ଦମ୍ଭହର ଏ ଗୁଞ୍ଜ ଗୁଞ୍ଜର ତରକା ଉପାସ୍ତୁ ଭଷ ଘଷ । ଘ ସକଳସ୍ଥାନେ ଭାର ଦେଖିବାକୁ ମୋର ହେବ ନଷ୍ଠା ଯମବାସ ବାସ ।୧୩। ବାସବର ପଈ ପଡ଼ୁ ନାଗ୍ ଜନ୍ ପୋଡ଼ି କେ ପାରିବ ଦୁଖ ସହ ସହ ସହ କଲ କରହଢ ଏହା ମୋ ଭଲେ ଢ ତେଳନ୍ତି ଅଛଇ ବହି ବହି । ୯୪ | ବହଜରେ ପଶଦ୍ରଗ-ଧୂପ-ହର ମୂଷି ଭଙ୍ଗିମାର ମାରଗଣଗଣ । ଗଣପତି ଗଣନାରେ ଗୁଣ ଚକ ସଂରେ କଳ୍ପ’ଲେ କଳ୍ପଲକ୍ଷଣ କ୍ଷଣ | ୧୫ | କ୍ଷଣଦାର ପଣ୍ଡ କାମବମୋହନ ପ୍ରେମ ମିଶି ଖ୍ୟାତ କଳେବର ବର । ବର ଇଚ୍ଛା ବେ ଢ ବରରମଣୀନକର ଶ୍ରବଣରେ ଦେଖିବାର କାର । ୧୭ । ବାରପକ୍ଷ-ସୁଭା ଗତ ହେବାଇ ସୁକୃତ କରି ବଖ୍ୟାତ ଦଶିବ ଶିବ । ଶିବ-ବ୍ରହ୍ମା- ମୁନବାର-ମୋହର-ମନ୍ଦର ନାସୀ କେ ଗୃହଁ ରୁଷି ବସିବ । ୧୭ । om uma ୪ – ୯ ଧରଦ୍ରୀରେ-କ, ୫, ୦, ୯୮ ୨ ଥରେ ଦେଖି-ଗ, ଚ; ୧୩– ୯ ବ୍ୟକ-୪,୦; ୧୪) ବରୁ ଊ କ, ଖ, ୪, ୦; ୧୫—୯ ଇର-୫, ୦; ୧୬ ~-୨ ଥରେ ବାର ବାର
୦; ୧୭—୧ ମୃଭ ଗର୍ଭ-କ, ଖ;
