ବଦଗ୍ଧ-ଚନ୍ତାମଣି । ନାଁଶ ଦଶକନ୍ଧ ସଗୋନ୍ଧ ସହରେ ନାଇବଶେ, ମନ୍ତ୍ର ଘଷ । ନ କଲ ଲେକେ ଅଛନ୍ତି ନା, ଗୋବିନ୍ଦ ବୋଇଲେ ଅପହରଷେ । ନାଗର । ନମିତ୍ତେ ମର ପରମ । ନବପଞ୍ଚଲେକେ ରସିକେ ପ୍ରଶଂସା। ସାର ଯଶ ରଖାଇଲ । ୧୦ । ୪ଳଲ ପରଶର ବୁଦ୍ଧି ଧ୍ଵବରଲେଭେ, ପ୍ରକାଶିଲେ ମଧୁ । ଟେକ କ ନୋହିଲ ବ୍ୟାସ ପରକାଶ ହେବାର, ବୋଇଲେ ବସ୍ତୁ ଖଳୁଛୁ । ଶାହରେ ପଶୁ ମୋ ମନ । ୪ଙ୍କ ବଦାରଣ ହୃଦୟୁ ହେଉଛୁ ଶୁଣି ସୁବଖ ନନ୍ଦନ | ୧୧ | ଠାକୁର ହୋଇ ଠକ କଥା କହିଲେ ସନମତ, କହେ ମିତ । ଠିକ ଯେଡ଼େ ତେଡ଼େ ଘାତକ ନାଗ ନାଗ ନାଗୁଜ ନେସଭ । ଠୁଳରେ I ଠାବ କର, ହର ଭଣି । ‘ଠଣ ଯୁବଗ ଶରଣ ବନା ଗତ ପୁରୁଷର କାହିଁ ପୃଣି । ୧୬ । ଡାଲମ୍ବଦନ୍ତୀକ ଡାକନ୍ତେ କଷକ ଗତି ସୁଗନ୍ଧରେ ମେଳା । 'ଡୋଳା ଖେଳା କ୍ରୀଡ଼ା ସ୍ଟି ଢମୁଖ ମୋଡ଼ା ବାଢେ ପଦ୍ମ ଲୀଳା ଡାକଇ । ଡମ୍ବରୁ ମଧ୍ୟମ ବଳା । ଭୁଜା । ଡେର ଶ୍ରବଣ ଶ୍ରବଣ ମୁଖଲଭ ବଳାଗପଦବଳା | ୧୩ | ତାଳ ଦେଇ ମୁଖ ରାଳଦିଏ ସୁଖ କୃପ ଅପାଙ୍ଗ ରଙ୍ଗରେ । ଭଲ ଭଲ ରହି ରହି ଆସୁଥାଇ ମଧ୍ୟମାଦକ ବଧୂରେ । ଢାଙ୍କୁଣି । ତଙ୍କା ଲୁଚ ଉନ୍ନତିକ । ଢ଼ାଲ କର ଶାଢ଼ୀ ଆଡ଼ ପା କର୍ମୀ ଶ୍ରୀମୁଖର ଉନ୍ମାଦକ | ଅନକମ୍ପା କମ୍ପା ମୁଖ ସ୍ମି ଢାଧର ସ୍ପରତା ପ୍ରଫୁଲ୍ଲ ନାସା । ଅମୃତ ଆନନ୍ଦ ଆହ୍ଲାଦ ମାଦକ ମୃଦୁଭଙ୍ଗୀ ସଙ୍ଗୀ ଭାଷା । ଅଭୁୠ । ଅମୂଲ୍ୟ ପଦାର୍ଥ ସେହି । ଅଙ୍ଗୁଳ ଚରୁକ ସଙ୍ଗୀ ପର୍ଯ୍ୟ ଭଙ୍ଗି ଉତ୍ସ ବଣ୍ଟ ପାରେ ମୋହ । ୧୫ । ତନୁ ଢନ୍ତୁ ଭିରୁ ପୁଲକ ଭୁଲ କ ଗାନ୍ଧକ୍ଷେବେ ପ୍ରେମୀଙ୍କୁର। ତରଙ୍ଗରଙ୍ଗ କ ଲବଣ୍ୟସିନ୍ଦୂରେ ଅଳ୍ପଗାନ୍ଧ କମ୍ପିବାର । ଢରୁଣୀ । ଭଳକ ଅଳସ ଛବି । ଉପମ ଲଭା ନାନାରନ୍ ଫଳ ବାଢେ ମୋଡ଼ହେଲ ଭବ । ୧୨ । ୧୫୧ ୧୧– ୪ ବଦା ରଣକ, ଖ, ଘ, ୪, ୦, ୧୨ –୨ ପ୍ର,ଉକ୫ ନାଗ-୫,୦; ନଗ ନାକ ନେତ୍ର'ନ୍ତ-ଗ, ଘ, ଜ; ନାଇଜଯେମନ୍ତ-କ, ଖ, ୦; ୪; ୧୨.୩—୨ -୨ ଠାବକର-କ, ଖ, ଗ, ଘ, ୫, ୦; ୯୪୧ ଏପ କୃପ-୪, ୦; ୧୫—୪ କେ, ୦; ଭର୍ଯ୍ୟସଭଙ୍ଗୀ-୦; ପାରେ ବଣ୍ଟ
ମେ ହ-୦; ଅଙ୍ଗୁଳ ଶକ ସଙ୍ଗୀ ପର୍ଯ୍ୟବନଭଙ୍ଗୀ ବସ୍ତ୍ର ପାରେ ମୋହ-କ, ଖ;
