ବତ୍-ଚିନ୍ତାମଣି । ଯକ୍ଷ୍ମଳନ ଘୂରୁବ କରୁରୀ । ଦୟ-ବସନକୁ ଦିଏ କରୁର । ଅଳ ଗୁଳଦେଇ ପକ୍ଷ ପରି । ଅତ୍ୟନ୍ତ ଯତନ ଲକ୍ଷକୁ ପଏ ସେ । ଭୁଲତା ଭଙ୍ଗି ଚଞ୍ଚଳ ଯେ । ନେସରୁ ଆସି ଘରେ ଖେକ୍ଟଛନ୍ତି କି ସେ ଢାଳଦ୍ୟାଳବାଳ ଯେ । ୧୪ । ମୋଡ଼ଲ କରି ଦିଅନ୍ତେ ଆନନ । ବାଢେ ଫେଲ କ ହେମନଳନ । ସେକ୍ଷଣି ଆଣଇ ପୁଣି ଫେରଇ । ଦରପଣ ଦେଲ କ ଉଲଖାଇ ସେ । ଅଯୌଣାଙ୍କସନ ଶଶୀ ଯେ ।’ ଉତ୍ତଗଣରୁ ଦକ୍ଷିଣାବର୍ଷକ ହେବାର ଯାଏ ଆଇସି ଯେ । ୧୫ । ଅନୁକମ୍ପାରେ କମ୍ପାଏ ଲପନ | ଜଳଚଳନେ ଚନ୍ଦବମ୍ବ ଜନ୍ତୁ । ମଦନମଦ ବରଧନକର । ଅମୃତ୍ତନଧାନ ମୋହମନ୍ଦର ସେ । ଲବଣ୍ୟ ରେପଣ ସ୍ଥଳୀ ଯେ । ଯୁବା ପ୍ରମାଦ ଉନ୍ମାଦ ମାଦକ ସେ ପଦ୍ମମଦ ଦିଏ ଦଳ ଯେ । ୧୬ । ଚୁଇ ପଡୁଥାଇ ଅଧରୁ ରଙ୍ଗ । ମନ୍ଦହାସ ହୋଇଥାଇ ଭା ସଙ୍ଗ । ମାଣିକ୍ୟ-ଲୁହରୁ ଚନ୍ଦ୍ରକରଣ । ଫୁଟି ଉଶିଲ ପର ସଲକ୍ଷଣ ସେ । ପ୍ରବାଳ-ନାବେ କ କ୍ଷୀର ଯେ । ଣଶୀ ଅନୁଗ-ଆଳବାଳରେ ପୀୟୂଷ-କନ୍ଦଳୀ ଜାଉ ପ୍ରକାର ଯେ । ୧୭ । ଅରୁଣ କୋଳାକୋଲ କି ସେ । କଶଳରେ କ ସୁଧା ବରଷେ । ହଙ୍ଗଳଦିଆ ମଞ୍ଜଷ ସନ୍ଧରେ । ସର ଝ୪କ ଦଶିଲ ବସ୍ରେ ସେ । ଦଶନ ଚନ୍ଦ୍ର ଦେଶେ ଯେ । ଜ୍ୟୋଷ-ମୋତ୍ତରେ ପ୍ରଭବମ୍ବ ରଙ୍ଗିମା ରହଲ ପରି କି ସେ ଯେ । ୧୮ ସୁସ୍ତି ଜମିଶା ଅଧରକମ୍ପନ । ଚଣ୍ଢମୋହକାରକ ନଦାନ । ଲୁଝାଇବାକୁ ଅନୁଘଗାମୃତ । ଠାରୁଥୁଲ ପଟ୍ଟ ମଣିଲ ଶଭ୍ ସେ । ସଂଶସ୍ତ ଏଥୁରେ ନାହିଁ ଯେ । ମନ୍ଦାର ଚଳନେ ଘନରସର୍ବୃତ୍ତି ହେବାର ସୂଚକ କାମମାଦକେ ଛଇଳା ଅଲେଳା । ବ୍ୟାଜ ଆଳସ ଊ କର ଛନ୍ଦ ହୋଇଲ ମୋଡ଼ । ସେ ଶୋଘ ଏମନ୍ତ ଶୋଘ ବର ଯେ । ଅକଳଙ୍କ ପବଂଶଶୀ ଆସି ହେମପ୍ରଘରେ କ କଲ୍ ବଜେ ଯେ । ୨୧ । ଗୃହି ଯେ । ୧୯ । ଭଙ୍ଗୀକ ଆଣିଲ୍ ଦେଖି ଚେଢା ଗଳ୍ପ ରୁଡ଼ ସେ । ୧୪–୬ ଖେଳିଅଛ ଗ, ଘ, କି, ୧୬– ୨ ଚନ୍ଦ୍ରବମ୍ବଯନ୍ତ୍ର କ, ଖ, ଚ, ଚନ୍ଦ୍ରମ୍ବତ ଗ, ଘ, କ, ୯୭– ( ଓଁ ଥାପି ପଡୁଥାଇ-ଗ, ଘ, ଚ, କ, ୪,୦; ବହିପଡ଼ିଥାଇ-କ, ଖ; ଅଧରରଙ୍କ ୧୮ – ୧ କୋଲାକୋଲ କ, ଖ, ଗ, ୯, ୫, ୧୮-୬ ପ୍ରଭବମ୍ବ, ଚ, ଛା, ୧e—୧ ସମ୍ମି ୦୧୯ +୨ ବିଶ୍ଵମାହନ ୪, ୦, ୨a– ୨ ବ୍ୟାଜ ଅଲସା କ, , ଖ, ଟ, ଦୋକଳମ କ. ୪, ୦,
୨୧
