ବଦ-ଚିନ୍ତାମଣି । ଚେତ ଚଞ୍ଚଳତା ସହ । ଋଷୁ କଲେ ଭବଗ୍ରାହୀ । ଚନ୍ଦ୍ରମା ଦୂଷଣ କରିଛୁ ଭୂଷଣ ଆଶ ନାଶ ତୁମ୍ଭେ କେହ । ୨୦ । ଚରଣାରୁଗରେ ହର । ଚନ୍ତ୍ରୀକ କଲେ ତ ହାର ॥ ଚର ପାଠକକ ଖର୍ଥ ବାରଇ କି ଅନୁଗତ ହେଲେ ଭାର । ୨୯ । ଗୁରୁବାଣୀ ସଖୀ ଶୁଣି। ଚମ୍ପୋଷ ବାଣୀ ଭଣି ॥ ଚେଧୀରେ ଏ ଲେଭ ବଚନ ଦୁଇ ଭ ଦେଖି କ ନୋହିବ ପୁଣି । ୨୨ । ଚନାୟୁଧ ଶୁଣି ଭଣି । ଚମତ୍କାର ଏ ତ ପୁଣି ॥ ଚେଶୀ ରୁମ୍ଭେ ଯାର ନାମ ଗୁଣ ଢାର କହି ଥରେ ମା ନ ଶୁଣି । ୨୦୮ । ଛଳେ । ଚଉର୍ଷ ସଖୀ କଲେ ॥ - ଚ ଚଖାଇ ପିୟୁଷ କହିବା ଦେଇ ପତ୍ର ରସ ଆଶ ଘୁଷ ଶୁଣାଇଲେ । ୨୪ । ନାଗ୍ । ଚରଚର-ସାର ଶିଶୁ । ରମୁଖକୃତ୍ୟ ଚରଣ ଗୁଇ ନଖ - କୋଣକଣକୁ ସର କର ଢ ନ ପାରି । ୨୫ । ଘୂରୁ ଚନ୍ଦ୍ର ଶୋଇ ଗୁଣ । ଚକ୍ଷୁ ଶୁଭ ବେମାକ୍ଷଣ । କିଛି ଚଉଦମନୁରେ ଶେଷ କଥନରେ ସରକାର ନୋହେ ଜାଣ । ୨୬ । ଚରକାଳ ପୁଣ୍ୟ ଥୁଲ । ଚରତ ଶ୍ରବଣ ହେଲ ॥ ଗୃଷକ ଘନସ୍ବନ ଶୁଣା ପର ଗୋବନ୍ଦ ମୁଦ ବଢିଲ । ୨୭ । ଚସ୍ତରୁରେ ହରି କହ । ଚରୁଗ୍ ଦୟା ବହି ॥ ଚକ୍ଷୁରେ ଥରେ ଦେଖାଇ ପାରିବ କି ହୋଇ ମୋ ବନିଗ୍ରାହୀ । ୨୮ ରୁପେଁ ଲଳିତା ଘଷ । ଚନ୍ଦ,କୁ ଲଭରୁ ଶଶ । ଚଉମାଥ କଲେ । ଅଘଘନା କେତେ ନୋହରୁ ପ୍ରକାଶ । ୨୯ । ମୀକର ଗୁଞ୍ଜେ ଭୁଜା । ଚକ୍ଟ ସାରସିନ୍ଧୁ ହେଲ । ଚରଣେ ଆକାଶ ଲୁଚଲ ଅମୃତ ରଡ଼ ଭବ ଭେଗକଲ | ଚତ୍ତ ସ୍ଥିର ତୁମ୍ଭେ କର । ଚମ୍ପାରେ ମନାଅ ହର ॥ ଚମ୍ ସୁକୃଢ କେ ଜାଣିଛୁ ଉପା ଦୁ ଭକୁ ପ୍ରତିକାର । ୩୧ । ଧୈର୍ଯ୍ୟରେ ଭଣି । କରିବାପାଇଁକ ରୁମ୍ଭ ମନ ଗୁଣ ଦୈନ୍ୟ କଲୁ ସୁଲକ୍ଷଣୀ । ୩୨ । ଚରକାଳରୁ ସନ୍ନ୍ୟାସ । ଚରିଜାଡେ ନୋହୂ ବଶ || ଚରୁଝର ଶୁଣିମା ଦୁ ଦେଖିବା ଯାଏ ମହେଶ । ୩ । ଚୟନନ୍ଦ ଶୁଣି ଗୁଣି । ଘୂର୍ଯ୍ୟ 102203130 mno | ୨ -୩ ଚରଣସ୍ଥିର ୧; ୨୮—୧ କ୍ରୋଭରେ କ, ଗ ୩୦ – " ରବରହୃ-୪, ୦;
↑n ୨ = ୧ ୫ଦାନନ୫, ୯ ବ୍ୟଗର୍ଭ ମସସ୍ତ ପୋସ୍ତ୍ରରେ; ଶୁଣ ପୁଣ-କ, ଖ, ଗ, ଘ. ତ, କ;
