ବଦଗ୍ଧ-ଚନ୍ତାମଣି । ୭୯ ଧୃବ ଧ୍ରୁ ବଲେଜ ବଳ ମୋ ନନ୍ଦାଆବଳ ଗଲେ କି ତାହା ଢେଶବ ଜୀବ । ମୂଇଁ ମୁଁ ରୁ କଲେ ତାକୁ ମନ ମମତାକୁ ଛଡ଼ାଇ କ କାମଦେବ ଦେବ ।୨୪। ଭବ ପ୍ରବର ମୁରତ ବନା କ ବରତ ହେବ କିନ୍ତୁ ଅନୁପାର ପାର । କର, କର ମୁଁ ଧରୁଛୁ, ଉପାୟ, ସରୁଛୁ ରଧା ନା, କୃପା ବସ୍ତାର, ତାର ସଙ୍ଗୀ ସଙ୍ଗୀତପଣ୍ଡି ଭା ଜଗଢମଣ୍ଡିଆ ବାଣୀ ଶ୍ରବଣେ ଦୁଖରେ ଖରେ । ବାର ବାଚକ ହୋଇଲେ ସ୍ବରୂପ ହୋଇଲେ ଚଷ୍ଟି ନ ମଜ୍ଜା ଆଢୁରେ ତୁ ରେ । ନାଗ ନାଗର ସେ ଏକ ଦୃଗ ନାକ ଭ୍ରମ ରେଜ ସେ ନନ୍ଦନନ୍ଦନ । ବର ବରଜରମଣୀଙ୍କର ହୃଦମଣି ସେ କାମୀ-ଭଦ୍ର ଜୀବନ ବନ | ୨୭ | ସୁଧା ସୁଧାର ଉତ୍ତର ଶ୍ରବଣେ ନିଜର ବଢିଲ ବଧା-ଆନନ୍ଦ-ନିଦ । ଶଶ ଶଶଧରବର ସେ ବାଣୀ ଜୀବନ୍ତ ମଣିବାରୁ ଧୀ-କୁମୁଦ ମୁଦ । ୨୮ । ବହୁ ବଦ୍ୟୁତ-ଗଉର ବ୍ଲକର ଭଉର ଭବ ସାମନ୍ତସିଂହାର ହାର । ପ୍ରାନ୍ତ ପ୍ରାନ୍ତ ଆଦ୍ୟନ୍ତର ଯମକ ଗୀତର ମର୍ମଜ୍ଞ ବନା ଜଡ଼ର ଉର । ୨୯ । 1 ଚରୁବଂଶ ଛାନ୍ଦ । ଶ୍ରୀ ସ୍ୱାଧାଠାରେ ଦୂଢୀ ଉକ୍ତ । ଆଦ୍ୟବର୍ତ୍ତାନୁପ୍ରାସ । ବ୍ଲଗ କଲ୍ୟାଣଆହାର । ନିକେ ରସବଖରସ ରସିଣ ଶ୍ରବଣ କର ଦେଇ ମତ । ରସାଳସା ଯୋଷା ଦଶା ଦେଖି ସଖୀ ଦୁଖିତ କର ମତ ଅତ । ରସିକା । ରହିବେ ରଣରଣ ପାପ ନାଶନେ । ଋରୁ ଉଦ୍ଦୀପନ ଶାନ୍ତ ଉପଗ୍ଧର ପ୍ରସ୍ତୁର କରନ୍ତି ଯତନେ । ୯ । ରମଣୀ କେ ପୁଣି ଗୋଳ ଘନସାର ବୋଲ ଦେଉଅଛୁ ହୃଦରେ । ରଜାବନାଳ ମାଳ ମାଳ କରି କେ ଲମ୍ବାଇ ଦେଉଛୁ ଗଳାରେ । ରସିକା । ରଚନ ଯନ୍ତନ ପାଇଁକ । ରଚେ କେ ଶତ ଶତଦଳଭଳପ ନୟନେ ଥକାଇ ପାଣିକ । ୨ । ୨୭—୯ ନାଗ ନାଗରେ-କ, ଖ, ୪, ୦, ଭ୍ରମନ୍ତେ ଯେ ସେ ନନ୍ଦ ନନ୍ଦନ-କ, ଖ; ୨୭–୨ କାମ ଦସ୍ତଖବନ ବନ, ୦; କାନ୍ତଭସ୍ତ-କ, ଅପ ୨୮—୨ ମଣି ବାର କୁମୁଦ ମୁଦ-ଘ, ୪, ୦; ୧— ୧ ରସେ ରହିଣ-୪,
0; ୨–୨ ଗଜୀବମାଳ-କ, ଖ, ୪, 0;
