ବଦ-ଚିନ୍ତାମଣି । ରସବତୀ ପ୍ରୀତ ପାଇଁ ଅନରୂପ ସେହି କେବଳ ରବତଳେ । ରସିକା । ଗଡ଼କୁ ସୁଧା-ଭେଗ ପଈ । ରସନା ଆଜ ସାର୍ଥ ହେଲ ମୋହୋର ତା ଋମାସଖୀଶ୍ରେଣୀ ଦୂତୀବାଣୀ ଶୁଣି ଆନନ୍ଦମନେ ପରିଲେ । ବୁଭବ ସେ, କି ମନୁଷ୍ୟ, କଉଁ ଦେଶୀ, ଜନମ କଉଁ ଗଜକୁଳେ । ରସିକା । ରସିକାକୁ ଯୋଗ୍ୟ ହେବ ନା । ରସଲତା-ଈଷ୍-ଭକକୁ ଘନ-ଗର୍ଜନ ଶୁଣାଇଲ ସିନା । ୧୨ । ୭୨ ଶୋଗ-ଗୁ କନ୍ଧ କର । ୧୫ । ସମଅନୁଙ୍ଗ ନଗଜାନନ୍ଦନ ଜଗବହନ, ଦୂଖ କହେ I ରଙ୍କ ରତନ ଆଚ୍ଛନ୍ନ ଯଉନରେ କରଇ ପାଇଲେ ଆଗ୍ରହେ । ରସିକା । ରଖି ସେବ ଧୀରେ ବଧୂରେ । ଦୁଗ୍ଧ କରି ରଧା ଦୂତୀକ ବୋଇଲେ, ସବୁ ହୋଇପାରେ ବଧୂରେ । ୧୭ । ` ରସା ଉଲବ, କମଳ ଫୁଟିବ ଯଦ୍ୟପି ପଙ୍ଗର ଶିଖରେ । ରଞ୍ଚିବ ବରଞ୍ଚି ଆକାଶେ ସୁମନ, ମେରୁହାଁ ଚଲବ ପ୍ରଖରେ । ରସିକା । ରବ ପଶ୍ଚିମେ ଉଦେ ହେଲେ । ସାଧା ପକ୍ଷଢା-ବ୍ରତ ଅଚଳ କେ ଶାଳଲେ ୪ଳେ ନକ ତଳେ | ୧୮ | ରହ ନାଁ ମୋ ଆଗେ, ଯା ଯା ବେଗେ ବେଗେ, ପାପ ଘୋବ ଭୋ ବଚନେ । ସମନନ। ଗ୍ରାମ ଗ୍ରାମ ସୁମର ଅଙ୍ଗ ଳ ଦେଲେ ଦୁଇ କାନେ । ରସିକା (• ସେଷ ଶୁଣି ଦୂଖ ଚଳଲ । ର୍ର୍ନନାର ଧଇର୍ଯ୍ୟ ଗାମ୍ଭୀର୍ଯ୍ୟ ବ୍ୟାଜ ଗୁଣ ବୋଲି ଜାଣିଲ । ୧୯ । ଋକ ସାମ ଯଜୁ ଅଥବଂ ବେଦରେ ମହମା ଯାର ଅଗୋଚର । ଇସେସ୍କର ପ୍ରେମରସ୍ ଇଚ୍ଛା କର ଅଧୀର ବର୍ଜନ ତାହାର । ଇସିଲେ । ର ଘଗସାରମ୍ଭ । ରଡ଼ ଅଭିମନ୍ୟୁ ସାମନ୍ତସିଂହାର ମର ସେ ରସେ ଦବା ସହ । ୨ । ୧୭—) ଯଦିନ ଆଚ୍ଛନ୍ନରେ-ଗ, ଘ, ୪, ୦; ୧୮ – ରସା ଓଲବ- କ, ଖ, ଗ, ଘ; ଏ~~୪ କି କେ ଚାକଲେ ୪ବ ତିଳେ-କ, ଖ; ୪ଲବ କ ତଳେ-ଘ, ୪, ୦; ୧୯—୪ କ୍ୟାଳ ବୋଲ ପୁଣି-୫, ୦; ୨୦ —୩
ରସସାର ମୂର୍ତ୍ତି :—କ, ଖ, ୫, ୦;
