________________
ସୁଲକ୍ଷଣା | ସେ ପ୪ ବିଲେକନ ମାତ୍ରେ ଲୁମାର ମାରଶରେ ହେଲ ଅଧୀର | ସୃଷ୍ଟି କାରବାର ହରି ବି? ବିଶ୍ଵରୁ କ କଳ୍ପ ଏ. ବିୟର ସଙ୍କ ଯୁବାଙ୍କୁ । ସମୂଲେ କରିବାକୁ ନାଶ । ସ କ ଥାଇ ସ୍ତମ୍ଭନ ମୋହନ ଦଶ ଉଚ୍ଚାଧନ ସୁସ୍ଥ । ୧୪ । ଶିବ କଣିବାକୁ ବିହ ଦେକ୍ସ ମଦନକୁ ଜଗଳ୍ପ ମନ୍ତ୍ରର । ସେ ମୂର୍ତ୍ତିବନ୍ତ ହୋଇଛୁ ତାହା ସାହା ପାଇଁ କଣିବ ମାର ହର । ଶୁଣି ଏମନ୍ତ । ଗିବା ଶିବ ହେଲେ ଅଭେଦ । ସମ୍ଭରୁ ନାହିଁ ଅନଭବ ରଲଭ କୃପା କଲେ ମୁଈ ନାରଦ । ୧୫ | ସଲେନ୍ ସ୍ଵୀକାର ଜାଣି ମୁନିବର ସ୍କ, ଯୋଗବଳ ମାୟୁ) ମଠରୁ । ଶୂନ୍ୟ ପଥରେ, ଚଲଲ୍ ଦ୍ଵାରକାରୁ ବହୁତ ପଥ ଲୀଲା ମାତ୍ରେ । ଶୁଣ ସୁଜନେ । ଶୁଭେ ଦ୍ଵିଭ ଗୁନ ଶେଷ । ସାମନ୍ତସିଂହାର ମନ ଅଲ କୃଷ୍ଣ ପଦାମ୍ବୁଜ ରସେ ଲସ | ୧୬ | ଘର କନଡା । ସ୍ମରଣରେ କିଛିଏ ଅଚେତନା । ସହନ ବନ ସୁଜନେ ଏ ଅନ୍ତେ ସୁଲକ୍ଷଣୀ। ବିଭୁପC ହେବାରୁ ତନମନା ସମାନ ମଣି କାହିଁ ମୋର ଢମ ରହିଲ ନାହିଁ ଅଞ୍ଜନା ହେ । ସୃଜନେ । ସବୁ ଦେଶେ ଦ୍ଵାଶେ ନିଆଁ ମୂରତ । ସଭ୍ରମରେ ଭୁଲଇ କୁନ୍ଦଦନ୍ତୀ । ସବୁ କଳ୍ପଲତା ଫଲ କୁ ବ୍ୟାପି ଅଛନ୍ତ ସେ ! ସୁନ୍ଦରୀ । ୯/ ଶନି ଚମକ ପିଉ ଉଠେ ବସେ ଅନେ ନିବେଶ ନୟନ । ସୁଷ୍କ ମୁଶକ୍ରାଜ୍ୟର ଏଇ ମନ । ଶଭ ଯୁଗ ଜଣେ କ୍ଷଣ୍ଢକ ସୁକେଶୀ ଅମ କରି ଲୁଟନ ସେ । ସୁନ୍ଦରୀ । ସକ୍ରମରେ କହୁଅଛୁ ଘରକୁ ।
