ପୃଷ୍ଠା:Sulakshana (A Samanta Sinhar, c. 1780).pdf/୧୪

ସୁଲକ୍ଷଣା । କରୁଥି ଗୁନ । ରମ ଖୁଶି । ହୁଜନେ ଏ ଅନ୍ତେ ଘେନ କୁମାର କରେ ଟେକନ ଜନ କରିଛୁ ଦୟୂନ ଅଙ୍କ ଶୟନ ! ଶୋକେ ଦୃଶେ ମୁଖସ୍ନାନ ନାହି ବେଶମାନ ଭବେଦର୍ସ ଭନ୍ନ ଖୋଭବ ଅଇ ଯତନ । ସିନ ହୋଇ ଅରେ ମନ୍ଥନ । ସୁଧ ଶିଳ୍ପ ଜନମ ହେବାରୁ ସେ ସ୍ଥାନ | ା । ସୁର୍ଗବସ୍ତ୍ରନ ଶେଯେ ସୁଲକ୍ଷଣା ଶେକ୍ସ୍ ବଜେ ରଙ୍ଗିଆ ଘନେ ସ୍ଥକର ଚଜଳ ଥର । ଶିଭବାସ ପରିଧାନ ଗର କାଣ୍ଡ ଯତନ ଶିଶିର ଦୃଷ୍ଟି ଅଛନ୍ନ ଶଶୀ କି ଭୋଗ । ସେ ବଙ୍କିମେ ଦକ୍ଷ ଷୟୂର । ସୁମଣ୍ଡି ପରେ ଦେବାରୁ କେଡେ ସୁନ୍ଦର । ୨ । ସ୍ମର ଦୁର୍ଗର ଭାଣୀ ବଣ୍ଡ ଭଲେ ଦେଇ ପାଣି 'ଅଣି ହୋଇ ଶୋଇବାରେ ପ୍ରଶ୍ନ ଏସନ । ଶଶୀ ରସେ ରହି ଆସି କୋକନଦ ଜୋଲେ ପରି ବସି ଥୁବାର ଔକ୍ସଏ ଘେରୁ ମନ । ଶ୍ଵାସ ବର୍ଷେ ନ କି ଜ୍‌ମ । ଶିବପର ଭାଉ କି ଯାଉଁ ଗୁହ । ୩ । ସୁରଖ ଅଧର ଦେଖି ପ୍ରାଭ’ଋଣ ଛନ୍ଦ ଲକ୍ଷିବାକୁ ସର୍ଭ ନ ବକ ଲେଶ ମାନସେ । ସୁରସିକ ଭଜା ଭେ ମଧ୍ୟ ପୁଷ୍ପରେ ପଣ୍ଡ କଳ୍ପ ସରସେ । ଶଶୀ ସୁଚିରୁକ ଠାଣି’ଦଶୁଅଛୁ ଭ୍ରମନ୍ତି । = | କରଇ ବଣା ଯାଇ କି ଦଧି ସଂଯୋଗ ରୁପରେ ଯେମନ୍ତ { ଶୋହେ ମଲ୍ ନାକଚଣା ଶ୍ବାସ ବଶେ ଚଳେ ଘୋଣା ଧୀବ ଅଶ୍ରୁ ଭ ଦେଖି । ଶଶୀ ପ୍ରଭ ଗୁଡ କରି ଅରୁଣ ୧୪ରେ ଆସି ତପରୀଭ ରଙ୍ଗେ ମାଇ ଥୁବାର ଲକ୍ଷ । ଷଦ ବ ମଧ୍ୟ ଅଂଶେ । ସୁବଳ ପୁଷ୍ପ ତୁମ୍ଭ ଅତୁ ହରଷେ । ୫/ ସ୍ବ ଆରପାଖେ ନଥ ବର୍ନାଇରୁ ମନମଥ ଜଗ ଦରବାକୁ କ ହ ଫାଉ । ସ୍ଵ ଭ ମୋହ ପଂକ୍ତି ଏମରୁ ହୋଏ