ପୃଷ୍ଠା:Sulakshana (A Samanta Sinhar, c. 1780).pdf/୧୫

ସୁଲକ୍ଷଣା । ପ୍ରଗନ୍ଦ ଭାବବାର ରୁଣ୍ଡ ମଣି ଶ୍ରୀମୁଖନ । ସୁରଙ୍ଗିମା ପଥର ଅଛି | ସଚ୍ଚ ଅନରମରୁ କରୁଛୁ ।ଛ ବି । ୬ । ସୁନସ ରୁଜଛି ପାଣି ଏମନ୍ତ ଉପମା ଲକ୍ଷ୍ନୌ ଶଶୀ ଇହବର କୋଲା" ଭୌନ ସମସ୍ୟା । ସେନେହେ ଯାଇଛୁ କଡ଼ ପାଖଡା ଥିଲ ି ଝଡ଼ ପରର ସ୍ନେହ ହୋଇଅଛୁ ଉଦ୍ର । ସଲକ୍ଷ ଅଜ୍ଞାନ ବଡ଼ । ସଭ୍ୟ ଖୁଛି ତଥେଇଛି କ ଅଳ୍ପକ ଝସେ । ୭ । ଜଣେ ଖ୍ରୁ ଚନ୍ଦ୍ର ଝୁମ୍ପି ଯୋଗି ହୃଦ ଯିବ କମ୍ପି ଘନ ବାହାର ଅସେ କ ଦୃଢ ଶଶୀ । ସବୁ ଝିଲମିଲି ମାଳ ହେ ପାନପନ୍ଧି ଝୁଲ ଲଲଭ ହେବାରୁ ମନେ ଏହା ଆସୁଛି । ସଇଁନ ଜଳସୀ ଅଗ୍ରହେ । ଶ୍ରୀମୁଖ ବଧୂ ଦ‍ହ ପୀୟୁଷ ଲେହେ । ୮ । ସବୁ ରୁ ଭୁରୁ ଦଶ କାଳ ବାଳ-ବାଳ କୁ ସେ ନେସ ସ୍‌ର ଘରେ କରଛନ୍ନ ଶନ । ସେ ସ୍ଵଘରେ ବ୍ୟସ୍ତ ମଣି ରଖିଅଳ୍ପ ପ୍ରାୟୁ ମଣି ନାଗ ସମ୍ଭୂବ ଏ ଘେନ ବୋଲଣ୍ଡ ଘେନ । ସିନ୍ଦୂର ବନ୍ଧୁ ର ଏ ଭୋଗ । ସେ ଅନ ଉପମାନ ସହ ସର୍ । ୯ । ସୁବେଣୀ ବ୍ୟସ୍ତେ ପତନ ଏମନ୍ତ ଘେନ୍‌ଛୁ ମନ ରମ୍ୟ ଚରମ ଦେଶରେ ମନୋରମାର ।. ସୁବର୍ଣ୍ଣ ମନ୍ତ୍ରୀରେ ଆସି ଅଶିତ ପଣ୍ଡାକା ଖସି ପଡ ରହ୍ ଅଛଇ କ କାମ ରଥର । ଶିନ କି କରିଛି କେରୁ । ସ୍ପଷି କ୍ ୟୁକ୍‌ର ମଣି ହଜିବା ହେଲୁ । ୧° । ସୁରସ୍ତମ୍ଭ ପରେ ଶୋଇ ଗ୍ରୀକ ଛବ ଟିକେଡେ ପ୍ରଶ୍ନ ସୁନ୍ଦର ଜେନର୍ କ ହୃଦରେ ବାନ୍ଧିଛୁ । ସକଳ ମାନସ ହଂସ ଧଇବା ପାଇଁ କି ପାଶ ନୂଆ କରି ବନ୍ତା କ ବନାଇଅଛୁ । ସଙ୍କ ମୋହ ପଦାର୍ଥ ସଞ୍ଚୁ । ସ୍ମର୍ଶର-ଘରେ ଦେଇ ଭେଲଗାଁ କୁ । ୧୯ । ସବୁ ବାସ ଯୋଗେ ସ୍ତନ ପ୍ରରୁ କେତେ ପ୍ରସନ୍ନ ହେମ ଗିର ସମ ବିଧାନର ଯେମନ୍ତ । ସୁବର୍ଣ୍ଣ ସଂରୁ ଟିରେ ଅଭିଷେକ କଲେ କ୍ଷୀରେ ଭେଳେବେଳେ ହୋଇ ଥାଇ ଯେତେ ଶ୍ଵର । ସହକାର ପଦ୍ମ ହରଭ । ଶୋଇ ନାହିଁ ବା ସେ ଥଲେ ଯେଡେ ବଦତ (୧୨)