ସୁଲକ୍ଷଣା । ଶ୍ରୀଜଳକୁ ଉରୁ ପରେ ଦେଇଥିବାରୁ ସଧୀରେ ଉପମା ଦେବାକୁ ମନେ ମନେ ବଣ୍ଟାର । ସମତି ଯୌବନ କରି ଲବଣ କଲେ ତହର କୁଚକୁମ୍ ଦେଖିବାରୁ ସଂପ୍ରସ୍ତେ କର | ସେ କି ଗୁଣ୍ଡ ଗରାଇ ଦେଇ । ସଂକ୍ରମେ ନଦଲୀ ଧର ରହ ଅନ୍ତଇ । ୯୩ } ସୁକଶ୍ମୀ କଣ୍ଠରେ ଜର୍ଣ୍ଣ ବଶ କରୁଅତୁ ସୃଷ୍ଟି ଜ୍ୟୋଭି ମୋଣ- ମାଆଁ ରନ୍ ସ୍କର୍ପସଘ । ସୁରଙ୍ଗ ପ୍ରବାଲମାଲ କରା ଦେଇଛି ମୂଲ ପଞ୍ଚରନ୍ ସ୍ତକ ପଞ୍ଚଜନ୍ୟ ବର୍ର । ସେବଇ ସେ ପ୍ରଶ୍ନ ଦେବତା । ସେମାନେ ସନ୍ତୋଷ ହୋଇ ହେଲେ ଅବା ତା । ୧୪ । ଟୋଭ୍ଭ ଚରମେ ଫଲ ଦେଖି ନଜ ଯାଏ ଭଲ ଦର୍ପକ ତର୍ପଣ ପାଇଁ ସୁମନ ଢୋଲ । ସୁବର୍ଣ୍ଣ ରମ୍ଭା ପଭର ପରେ ଥୋଇଗ୍ନ ପ୍ରକାର ଏମନ୍ତ ପସ ଅନ୍ତର୍ଗତରେ ସ୍କୁଲ । ଶମ୍ବର ପ୍ରଶ୍ନ ପଧ୍ୟରେ । ସ୍ୱମନ ଟ୍ ଲମ୍ବାର ଅଳ୍ପ ପ୍ରକାରେ । ୧୫ | ସୃଷ୍ଟି ସାର କାଣ୍ଡ ଦେବା ମୋହନ କରିବ ଭୁଜନଙ୍କ ଅସିରୁ ଅସୁଛି ମନକୁ । ଶାମ୍ବ ସୂର ଏମନ୍ତ ଜର୍ ରୁ’ ଅଣଅପୃଷ୍ଟି ମଦନ କରୁଛୁ ମାଈ ଲେଭ ଶରକୁ । ଖଇଧୂକା ପଦାକୁରସେ । ସାମନ୍ତ ସିଂହାର ମନ ମଧ୍ୟ ରସେ । ୧୬ ।
- ନ ଛନ !
ଶୁଶ୍ଚ କେଦ୍ୱାରକାମାୟୀ । ଶୁଣ ସୃଜନେ ଏ ଜାତ୍ରାରୁ ସୁରସ । ଶୋଇ ଦେଖି ଲୁମର ଲେଲେ 'ଅବଶ ଯେ । ସନ୍ନି କରେ ଜ୍ଵ କରେ କର । ଶରୀର ସାର୍ଥ କେହ ହୋଇବ ମୋର ଯେ । ୧ । ସୁନ୍ଦର ଉଚ୍ଚ ଅବା ନ ରଜ୍ଜୁ ମୋତେ ।
