ଏହାରୁ ଅତି ଅଳ୍ପ ସଂକ୍ଷକ କରି ବାହାରି ଯାଇଅଛନ୍ତି । କି ପୌରାଣିକ କାଳ୍ପନିକ ପ୍ରାୟ ସମସ୍ତ ରଚନାରେ ପୂର୍ବୋକ୍ତ କେତେ ଗୋଟି ନିୟମ ରକ୍ଷିତ ହୋଇଅଛି ।
‘ସୁଲକ୍ଷଣା’ ମଧ୍ୟ ସେହି ଶ୍ରେଣୀ ପୁସ୍ତକ | ସୁଲକ୍ଷଣାରେ କଳ୍ପନା- ବୈର ନାହିଁ ସଭ୍ୟ, ସରସଭା ଅଛି । ନାୟୂକ ନାୟିକାଙ୍କର ରୂପ ଗୁଣୀ ବର୍ଣ୍ଣନା ଓ କଥୋପକଥନରେ ମଧ୍ୟ ବର ବିଶେଷତ୍ବ ଅଛି । ଭାହା ବଡ଼ ପ୍ରାକ୍ଟଭକ । ଏହାର ସୁଲକ୍ଷଣାର ପ୍ରଧାନ ଲକ୍ଷଣ । ପ୍ରଭୃଭରେ କୌଣସି କର୍ ‘ମୌଳକ’ ନୁହ । ଉଣ୍ଡିବାର ପର ଜଜ ସ ଦ୍ବାର୍ ଜାଲ୍ ଭୟୂର କରିବା, କାବ୍ୟ ଜଗର୍ଭରେ ଅସ୍ତ୍ର- ମ୍ଭବ ନ ହୋଇ ପାରେ, ବଡ଼ ଦୁର୍ଲଭ । କିନ୍ତୁ 'ସରଘ ପର ମଧ୍ୟ- ଦୋଷ” ଭଚନା କରି କନ୍ଦର ବାହାଦୁରି । ଅମ୍ଭମାନଙ୍କର ବଦି ‘ମଧକୋଷ’ ରଚନାରେ ବିଶେଷ କୃହତ୍ବ ଦେଖାଇ ଅଛନ୍ତୁ । କଣ୍ଠଙ୍କର ଏହା ସୌଦ୍ଧ ରଚନା ନହେଁ । ଯେ ପ୍ରଭସ ଦଦଖୁ ତନ୍ତାମଣି, ରସବତୀ, ପ୍ରେମ ଚନ୍ତାମଣି ପ୍ରଭୃତିରେ ଚକଶିତ ହୋଇ- .ଅଛ; ସୁଲକ୍ଷଣ, ପ୍ରେମ କଲା ପ୍ରକୃତରେ ତାହାର କ୍ଷୀଣାଇ ନାସ ଦୃଷ୍ଟି ଗୋଚର ହୁଏ । ଜୀବ ଖର୍ଣ୍ଣ କେଉଁ ସ୍କୁଲରେ ରଜ ତାହା ସ୍ଥିର କଟୁ ସହଜ ନୁହେଁ । ଜ୍ବର ଜଶୋର ଦେବଙ୍କର ୩୬ ଅଙ୍କରେ ତାହା ସମାପ୍ତ ହୋଇ ଦ୍ଵାର କର୍ ନିଜେ ବ୍ୟକ୍ତ କରିଅଛନ୍ତି । “ଶ୍ନ ଗର ଜଶୋର ସତ୍ତ୍ବେ ଶୁଭ ବି ସୁପ୍ତାଙ୍କ ହୋ ଶ୍ରୀପଞ୍ଚମୀ ଦିନ ରେଷ ।”’ Iunt er ହେବ ସଜରେ ବାରବର ଦେବ ଖ୍ରୀ୧୭ ୩୨୫ |- ଜରୁ ୧୭୭୩ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସ୍ଵଜରୁ କରିଥଲେ । ଭାହା ହେଲେ ୧୭୭୨
