"ପୃଷ୍ଠା:Kathalahari (RN Das, 1927) opt.pdf/୧୦୨" ପୃଷ୍ଠାର ସଂସ୍କରଣ‌ଗୁଡ଼ିକ ମଧ୍ୟରେ ତଫାତ

କଳାକନ କିଆଁ |

ଖାଇଥାନ୍ତ କୁଅଡ଼େ ଗଇ । ଏମନେ ଡାକ ଶୁଣି ସିଲେ କଲେ ୨ ଜଣ, କକ ଡାରୁ ? ଏ କହୁଲ ଭେମାନେ ଯାଅ, ଦଉଡ଼ ମୁଁ ଘୋଜା ଗଙ୍ଗୁଡ଼ରେ ସେଭଏ ବାଦ୍ଧ ଦେ ଇତ, ଗଛ ଉଠି ଯାଉ ଥିବ, ଫଲ ଫ୫) ଯଉ ବ, ସେଇ ବାକୁ ଗୃହଁ ଋକା ଦଉଡ଼? ସେ ସେ ସ୍କୁର କେଣ୍ଡାଙ୍କୁ ପଇବ । ଏ ସାରଝି ଅସାକୁ ଦଉଲେ, ଯାଇ ଘୋଡ଼ା ପଛରେ ଲଗିଲେ । ଏବେ ଅନାଇ ଦେଲବଳକୁ ଅରୁ ସାତ୪) ଅସି ଘୋଡ଼ା ପଛରେ ଲଗି ଗଲେଣି ! ଏ ର ସଙ୍ଗୀତ କଲେ ନିଶ୍ଚ ସେମନ୍ତ ସରଂଗ ହେ ଭବ ଅମ୍ଭ ପଛରେ ଖଲ କଣ୍ଟାଣ ହୋଇଯିବ । କଣ୍ଟାକଣ ହୋଇଗଲ ଯୋଉ, ସକ ବଡ଼ ଭଉଣ ରଳ ଅଉ ଛି ଭଉଣୀ ଫେରି ଅସିଲେ, କଣ୍ଡାରେ ପରି ପ୍ଲେ ନହେଁ । ଏ କଣ କରୁଥ ଏ କଣ୍ଟା ସବୁ ଦାନ୍ତରେ କାହୃପକାଉଥାଏ, ଏମାନଙ୍କ ପଛେ ଦଉଡ଼ଥାଏ । ଫେର୍ ଏମାନଙ୍କୁ ପଛରେ ସଗିଗଳ୍ପ । ଏମାନେ କଲେ ଯେବେ ସରଂଗ ହୋଇବ ସବୁ ଅଗ୍ନି ମୟ ହୋଇଯିବ । ପରୁ ଅଗ୍ନି ମୟ ହୋଇଗଲି । ଅସୁରୁଣ ଛେପ ପକାଇ ପକାଇ ଦିଅକୁ ଲଇଦେଲ, ଏମାନଙ୍କ ପଛରେ ମିa କଳ ପୁଅକୁ ଆଉ ତା ଘୋଡ଼ାକୁ ଖାଇଲେ । ତାଙ୍କ ଭକ ସଇ ଭ ପଳାଉଭଶ୍ର, ଏ ରାଙ୍କୁ ପଛେ ଦୌଡ଼, ସାଧବପୁଅକୁ ମନ୍ତ୍ରୀପୁଅକୁ ଖାଇଦେଲ । ରଜାପୁଅ ସମସ୍ତଙ୍କ ଆଗରେ ଥାଏ । ସେଠାରେ ଗୋlଏ ସରୁ ଅଲ ତହିଁ ରେ ଚଢିଗଲ କହ୍ନାଇ , ଦୃଷଘକ, ନଷ୍ଟ ସଭ୍ୟଗର ଯେବେ ହୋଇବୁ ଭୁ ଫ|୪ ଯିବୁ

ପs ସିଦ୍ଧ । ରଜାପୁଅ ଅମ୍ବ ଗଛ ଭଢରେ ରହଲ, ଅସୁରୁଣା ଭା ଘଡ଼ା କ ଖାଇଦେଇ ସେ ଗଛମୂଳେ ବସି ରହଲ । ରୋsଏ। ଭବ୍ୟସୁନ୍ଦର ଗଣ ବେଣଧର ବସିଲ, ମିଛ କାନ୍ଦୁଥାଏ । ଭଜା ଅସିଲେ ଫରଧକ, ତାଙ୍କ ଉପରେ ଲୁହ ପ ଲ ! ରଜ କହଲେ