26 . ଷଡ଼ବିଂଶ ବୋଲି
ଷଡ଼ବିଂଶ ବୋଲି
ନର ମନୁଷ୍ୟ ଦଶ ଖର୍ବ ମରିବେ ରାକ୍ଷସ ଅସୁର ନବେ,
ପୃଥ୍ୱୀ ହଟପଟ ହେଲାଣି ନିକଟ ଘୋର କଳିକାଳ ଯୁଗେ ।
ମୂର୍ଖ ପଣ୍ଡିତ ପାଷାଣ୍ଡ ପାପୀ ପ୍ରାଣୀ ଏମାନେ ମରିବେ ଆଗେ,
ପାପକର୍ମେ ନାଶ କାହାର କି ଦୋଷ ଭୂତ ପ୍ରେତଙ୍କର ଭାଗେ ।
ମେଳଛ ପାମର ଅଧର୍ମ ଏ ଜୀବ ଛନ୍ଦ ନଟକୂଟ ପ୍ରାଣୀ,
ଛିଡ଼ିଯିବ ମୁଣ୍ଡ ହୋଇ ଖଣ୍ଡ ଖଣ୍ଡ ଲୋଟୁଥିବ ଏ ଧରଣୀ ।
ଦାମ୍ଭିକ ନାସ୍ତିକ କପଟୀ ଲମ୍ପଟୀ ଖଚୁଆ ମିଛୁଆ ଲୋକେ,
ହାବୁଡ଼େ ପଡ଼ିବେ ଖଡ଼ଗେ ଛିଡ଼ିବେ କାଳ ବିକଳାଙ୍ଗ ମୁଖେ ।
କାମୀ କ୍ରୋଧୀ ଲୋଭୀ ଲାବରୀ ଯେ ଜନ ସକଳେ ଏ ଯିବେ ହତ,
ଲୁଚି ପଳାଇଲେ ଧରି ଗିଳୁଥିବ ଅକାଳ ବାବନା ଭୂତ ।
ହିଂସା ଅହଙ୍କାର ଥେଣ୍ଟ ଖଣ୍ଟ ଚୋର ଜଗତେ ଅଛନ୍ତି ଯେତେ,
ଖପରେ ପଡ଼ିବେ ଖଡ଼ଗେ ଛିଣ୍ଡିବେ ଚଣ୍ଡୀ ଚାମୁଣ୍ଡାଙ୍କ ହସ୍ତେ ।
ଏତେ ଉପଦର୍ପ ଜଗତେ ପଡ଼ିବ କି ବୁଦ୍ଧି କରିବି ମୁହିଁ,
ତିନି ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡରେ ଧର୍ମ ନ ଦିଶିବ ଦିବସେ ଅନ୍ଧାର ହୋଇ ।
ମନେ ମନେ ହେଜି ହୋଇ ଚୁରି ଭାଜି କାତର ଲାଗୁଛି ଚିତ୍ତେ,
ତେତେବେଳେ ସ୍ୱାମୀ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ଭିତରେ କାହିଁ ରଖିଥିବ ମତେ ।
ଚାରିଦିଗ ଯାକ ସମୁଦ୍ର ଲହଡ଼ି ଅଧେ ଅଧେ ଯିବ ମଡ଼ି,
ଦିହୁଡ଼ି ପରାଏ ତାରାଗଣ ସିନା ଶୂନ୍ୟରୁ ପଡ଼ିବେ ଝଡ଼ି ।
ଶୁଭ ଅନୁକୂଳ ସମ୍ଭବେ ଯୋଗାଡ଼ ଶେଷ ଯୁଗେ ଭିଆଇବେ,
ନବଗ୍ରହ ଶନିଶ୍ଚର ସତାଇଶ ନିଜ ରୂପେ ଉଦେ ହେବେ ।
ନାମ ପରକାଶ କର ଦଶ ଦିଶ ଘୋର କଳିକାଳ ତୁଟୁ,
ମହିମା ବାନା ନିର୍ବେଦ ଦୀକ୍ଷାମତେ ଜମ୍ବୁଦ୍ୱୀପଯାକ ଉଠୁ ।
ବୁଝାଇଲି ଯେତେ ନ ଗଲେ ପରତେ ଭରସା ନାହିଁ ନା ମୋର,
ଏ ଜଗତ ଜନ ସର୍ବେ ହତଜ୍ଞାନ ହେଲେଣି ମାଟି ପଥର ।
ସମ୍ପତ୍ତି ସୁଲଭ ଦେବଙ୍କୁ ଦୁଲଭ ଚାହାନ୍ତେ ସରିବ ଦେଖ,
ନାମ ଆଶ୍ରିତ ଯେତେ ଭକ୍ତ ତୁମ୍ଭର ବାଛି ବାଛି କରି ରଖ ।
ବେଳୁଁ ବେଳ ପୃଥ୍ୱୀ ହେଲାଣି ଉତ୍ପାତ ଘୋର କଳିକାଳ ପାପୁଁ,
ଏ ଜଗତ ନରେ ଅନ୍ୟାୟ ଆଚାରେ ବହିଯିବେ ଦେଖୁଁ ଦେଖୁଁ ।
ଭୁଲାଇଛ କେତେ କହି ନାନାମତେ ବୁଝାମଣା ନାହିଁ ବେଗ,
ଛାଇ ଦିଅ ମତେ ଗୁରୁଦେବ ସ୍ୱାମି ଭରଣା କରିବି ଯୁଗ ।
ନବଖଣ୍ଡ ମହୀ ଥାଳି ପ୍ରାୟ ହୋଇ ହେଜିଲେ ମନକୁ ଆସେ,
ଏ ମୋର ନେତ୍ରକୁ ଛପ୍ନାକୋଟି ଜୀବ ତିରଣ ପରାଏ ଦିଶେ ।
ଏକା ଦିବସରେ କ୍ଷଣକ ଭିତରେ ଦ୍ୟନ୍ତି ପୃଥ୍ୱୀ ଲେଉଟାଇ,
ଦନ୍ତ କାମୁଡ଼ି କିସ ବୁଦ୍ଧି କରିବି ଶ୍ରୀଗୁରୁଙ୍କର ଆଜ୍ଞା ନାହିଁ ।
କହୁଛି ସଂସାରେ ସତୈଶ ଅଙ୍କରେ ସାଧନ ନୋହିଲେ ପୃଥୀ,
ନିଷ୍ଠୁର ବଚନ ସାଧୁ ସୁଜ୍ଞଜନ ଶୁଣ ଶୁଣ ମୋର ରୀତି ।
ବସିଥାଇ କୂଳ ମହାନଦୀ ଜଳ ଛୁଇଁଅଛି ସତ୍ୟ କରି,
ଧର୍ମକୁ ଲଙ୍ଘି ସୁରାପାନ କରିବି ହରିବି ବ୍ରାହ୍ମଣ ସ୍ତିରୀ ।
ପ୍ରାଣୀଙ୍କ କଷଣ ଭେଦୁଅଛି ମନ ଜୀବନକୁ ମୋର ବାଧେ,
ଭୀମ ଅରକ୍ଷିତ କରି ଦଣ୍ଡବତ ଶରଣ ମାଗୁଛି ପାଦେ ।